แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เช่าที่ดินในจังหวัดธนบุรีด้วยอัตราค่าเช่าไม่เกินปีละ 48 บาทต่อ 1 ตารางวาเพื่อปลูกบ้าน แล้วเอาบ้านนั้นให้ผู้อื่นเช่าไปเป็นการหาประโยชน์ การเช่าที่ดินนี้ย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดิน พ.ศ. 2504 เพราะที่ดินนี้ไม่ใช่ที่ดินควบคุม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินจำเลยที่ ๑ เช่าจากโจทก์เพื่อปลูกบ้านโดยอ้างว่าจำเลยที่ ๑ ได้ให้จำเลยที่ ๒ และที่ ๓ เช่าบ้านนี้ไปอีกต่อหนึ่ง อันเป็นการผิดสัญญาที่จำเลยที่ ๑ ทำไว้กับโจทก์
จำเลยที่ ๑ ต่อสู้ว่า ไม่ได้ผิดสัญญาและได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดิน พ.ศ. ๒๕๐๔ จำเลยที่ ๒ ขาดนัดยื่นคำให้การ (ต่อมาโจทก์ถอนฟ้องเฉพาะจำเลยนี้) จำเลยที่ ๓ ให้การว่าจะขอเช่าที่ดินนี้จากโจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยที่ ๑ และที่ ๓
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามฟ้อง แล้ววินิจฉัยว่า การที่จำเลยที่ ๑ เอาบ้านซึ่งปลูกบนที่ดินที่เช่านี้ให้ผู้อื่นเช่าเพื่อหาผลประโยชน์ แม้ที่ดินนี้จะอยู่ในเขตจังหวัดธนบุรีและอัตราค่าเช่าไม่เกินปีละ ๔๘ บาท ต่อ ๑ ตารางวาก็ตาม ก็ไม่ใช่ที่ดินควบคุมอันจะได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะและที่ดิน เพราะจำเลยที่ ๑ เช่าที่ดินมาหาประโยชน์ไม่ได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยของตนเอง
พิพากษายืน.
