แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีแพ่งจำเลยฟ้องโจทก์ว่าผิดสัญญาเช่าบ้านที่ขายฝากและละเมิดนั้น แม้โจทก์ขายฝากเรือนแก่จำเลย 4,000 บาท แต่จำเลยเบิกความเป็นพยานในคดีแพ่งว่าขายฝากกันราคา 6,400 บาท ก็ไม่มีผลกระทบกระเทือนสัญญาขายฝาก ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงสิทธิหน้าที่หรือความรับผิดระหว่างโจทก์จำเลยในคดีและการรับเงินระหว่างโจทก์จำเลยจะรับกันต่อหน้าเจ้าพนักงานหรือไม่ก็ไม่สำคัญคำเบิกความของจำเลยจึงไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีคดีโจทก์ไม่มีมูลฐานเบิกความเท็จตามมาตรา 177
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ฟ้องโจทก์ในคดีแพ่งดำที่ 257/2507 ในข้อหาผิดสัญญาเช่าและละเมิด จำเลยให้การเป็นพยานว่า โจทก์ขายฝากเรือนให้จำเลย 6,400 บาท และจ่ายเงินให้โจทก์ต่อหน้าเจ้าหน้าที่อำเภอ ความจริงโจทก์ขายฝากในราคา 4,000 บาท ทั้งมิได้จ่ายเงินราคาขายฝากต่อหน้าเจ้าหน้าที่อำเภอเป็นสารสำคัญในคดีขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 177 วรรคแรก
ศาลชั้นต้นเห็นว่าไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี คดีไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า แม้โจทก์ขายฝากเรือนแก่จำเลย 4,000 บาท แต่จำเลยเบิกความว่าขายฝากกันในราคา 6,400 บาท ก็ไม่มีผลกระทบกระเทือนสัญญาขายฝากระหว่างโจทก์จำเลย และไม่มีผลเปลี่ยนแปลงสิทธิและหน้าที่ หรือความรับผิดระหว่างโจทก์จำเลยในคดีเรื่องนั้นแต่อย่างใด และการรับเงินระหว่างโจทก์จำเลยจะรับกันต่อหน้าเจ้าพนักงานหรือไม่ก็ไม่สำคัญเช่นเดียวกัน คำเบิกความของจำเลยจึงไม่ใช่สารสำคัญในคดีนั้น คดีโจทก์ไม่มีมูล
พิพากษายืน
