แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์เป็นผู้รับมอบอำนาจจาก ป. ให้จัดเก็บค่าตอบแทนการนำเพลงอันมีลิขสิทธิ์ของ ป. ออกเผยแพร่ต่อสาธารณชน ผู้ที่ประสงค์จะนำเพลงอันมีลิขสิทธิ์ของ ป. ออกเผยแพร่ต้องได้รับอนุญาตจากโจทก์ก่อน การที่โจทก์ฟ้องกล่าวหาว่าจำเลยนำเอาเพลง “รักสาวผมแดง” อันเป็นงานดนตรีกรรมซึ่ง ป. เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ออกให้ปรากฏซึ่งดนตรีและคำร้องที่หน้าจอเครื่องรับโทรทัศน์ภายในห้องคาราโอเกะในร้าน ป. กุ้งเผาของจำเลยเพื่อให้บริการอันเป็นการนำงานดนตรีกรรมอันมีลิขสิทธิ์ออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนโดยไม่ได้รับอนุญาตจากโจทก์เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์นั้น จากการบรรยายฟ้องและหนังสือมอบอำนาจเห็นได้ชัดว่าโจทก์เป็นเพียงผู้รับมอบอำนาจจัดเก็บค่าตอบแทนการใช้สิทธิในลิขสิทธิ์และดำเนินคดีแก่ผู้กระทำละเมิดลิขสิทธิ์ในงานดนตรีกรรมเพลง “รักสาวผมแดง” หรือในงานโสตทัศนวัสดุ ที่บันทึกเสียงดนตรีและคำร้องเพลงดังกล่าว โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้ในนามตนเอง ทั้งการกระทำของจำเลยที่นำเพลงดังกล่าวไปเผยแพร่ต่อสาธารณชนเพื่อการค้าหากำไรโดยไม่ได้รับอนุญาตจากโจทก์ย่อมไม่เป็นความผิดตามฟ้องเช่นกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มาตรา 27, 31, 69, 70, 75 วรรคท้าย, 76 ขอให้ศาลสั่งริบบรรดาสิ่งที่ใช้ในการกระทำผิดและให้สั่งจ่ายค่าปรับแก่เจ้าของลิขสิทธิ์ครึ่งหนึ่ง
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่าคดีของโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องกล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดต่อพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยการนำเพลง “รักสาวผมแดง” อันเป็นงานดนตรีกรรมซึ่งนายปัญญาเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ออกให้ปรากฏซึ่งดนตรีและคำร้องที่หน้าจอเครื่องรับโทรทัศน์ภายในห้องคาราโอเกะในร้านอาหาร ป. กุ้งเผา ของจำเลย เพื่อให้บริการแก่นายอธิจักรลูกค้าของร้าน อันเป็นการนำงานดนตรีกรรมอันมีลิขสิทธิ์ออกเผยแพร่ต่อสาธารณชน โดยไม่ได้รับอนุญาตจากโจทก์ซึ่งเป็นผู้รับมอบอำนาจจากนายปัญญาให้จัดเก็บค่าตอบแทนการนำเพลงอันมีลิขสิทธิ์นั้นออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนเพื่อการค้าแทน โจทก์จึงเป็นผู้เสียหายในงานอันมีลิขสิทธิ์ประเภทดนตรีกรรมโดยการเป็นตัวแทนผู้ได้รับมอบอำนาจ เห็นว่า ตามคำฟ้องโจทก์กล่าวอ้างว่า โจทก์เป็นผู้รับมอบอำนาจจากนายปัญญาให้จัดเก็บค่าตอบแทนการนำเพลงอันมีลิขสิทธิ์ของนายปัญญาออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนผู้ที่ประสงค์จะนำเพลงอันมีลิขสิทธิ์ของนายปัญญาออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนต้องได้รับอนุญาตจากโจทก์ก่อน โดยตามสำเนาหนังสือมอบอำนาจเอกสารท้ายคำฟ้องหมายเลข 3 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคำฟ้องได้ความว่า นายปัญญาได้มอบอำนาจให้โจทก์กระทำการแทนและหรือเป็นตัวแทนในกิจการดังต่อไปนี้ ข้อ 1 “แจ้งความร้องทุกข์ กล่าวโทษ ดำเนินคดีกับบุคคลหรือนิติบุคคลเพื่อดำเนินคดีในข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์โดยการทำซ้ำ ดัดแปลงและเผยแพร่ต่อสาธารณชนเพื่อประโยชน์ทางการค้าหากำไรซึ่งงานสร้างสรรค์ดนตรีกรรมบทประพันธ์ เนื้อร้องและทำนอง สิ่งบันทึกเสียงและโสตทัศนวัสดุโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537” ข้อ 2 “ให้มีอำนาจประนีประนอมยอมความ ถอนคำร้องทุกข์ การถอนฟ้อง การรับเงินค่าเสียหาย การให้ปากคำกับพนักงานสอบสวนและมอบคดีให้กับพนักงานสอบสวน และดำเนินคดีชั้นอัยการและศาลได้ ตลอดจนให้ผู้รับมอบอำนาจลงนามรับรองสำเนาเอกสารแทนข้าพเจ้า (นายปัญญา) และรับรองสำเนาเอกสารแนบท้ายหนังสือมอบอำนาจของผู้มอบอำนาจ” ข้อ 3 “ให้มีอำนาจเป็นผู้จัดเก็บเผยแพร่ลิขสิทธิ์ในงานสร้างสรรค์ดนตรีกรรมต่อสาธารณชนเพื่อการค้าหากำไร และให้มีอำนาจดำเนินคดีกับบุคคลหรือนิติบุคคลที่ละเมิดลิขสิทธิ์ในการนำงานสร้างสรรค์ดนตรีกรรมออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนเพื่อการค้าหากำไรแทนผู้มอบอำนาจ และข้อ 4 “ให้มีอำนาจมอบอำนาจช่วงแต่งตั้งตัวแทนหรือแต่งตั้งทนายคนเดียวหรือหลายคนก็ได้” จากการบรรยายฟ้องและเอกสารท้ายคำฟ้องดังกล่าวเห็นได้ชัดว่า โจทก์เป็นเพียงผู้รับมอบอำนาจจัดเก็บค่าตอบแทนการใช้สิทธิในลิขสิทธิ์และดำเนินคดีแก่ผู้กระทำละเมิดลิขสิทธิ์ของนายปัญญาเจ้าของลิขสิทธิ์แทนนายปัญญาเท่านั้น แต่โจทก์ไม่ใช่เจ้าของลิขสิทธิ์ในงานดนตรีกรรมเพลง “รักสาวผมแดง” หรือในงานโสตทัศนวัสดุที่บันทึกเสียงดนตรีและคำร้องเพลงดังกล่าว โจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้ในนามตนเอง ทั้งการกระทำของจำเลยที่นำเพลง “รักสาวผมแดง” ไปเผยแพร่ต่อสาธารณชนเพื่อการค้าหากำไรโดยไม่ได้รับอนุญาตจากโจทก์ย่อมไม่เป็นความผิดตามฟ้อง ดังนั้น ที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษายกฟ้องมานั้น ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศเห็นพ้องด้วยในผล อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
