แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อที่ว่าการกระทำเป็นการเกินสมควรหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อศาลล่างทั้งสองพิพากษาฟ้องโจทก์แล้ว โจทก์จะฎีกาในข้อนี้ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรับราชการเป็นครูโรงเรียประชาบาล ได้ใช้แขนงไม้ไผ่โดขนาดนิ้วก้อยตีเด็กขายสมจิตต์บาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๔ กฎหมายอาญา
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าครูใหญ่ ได้สั่งให้จำเลยซึ่งเป็นครูน้อยเฆี่ยนเด็กตามอำนาจที่จะทำได้ จำเลยทำตามคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายและเหตุผลอันสมควรจึงไม่ควรต้องรับอาญาตามมาตรา ๕๒พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่า การกระทำของจำเลยเป็นการเกินสมควร
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่ว่าการกระทำของจำเลยเป็นการเกินสมควรนั้น เป็นปัญหาของจำเลยเป็นการเกินสมควรนั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาไม่ได้พิพากษายกฎีกาโจทก์
