แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แผ่นป้ายทะเบียนหมายเลข ต.ค.01839 ของกลางเป็นหมายเลขทะเบียนที่ทางการออกให้กับรถยนต์คันหนึ่งของจำเลยที่ถูกชนพังใช้การไม่ได้ แม้แผ่นป้ายดังกล่าวจำเลยเป็นผู้กระทำเพื่อใช้แทนแผ่นป้ายอันแท้จริงซึ่งทางการจะต้องเป็นผู้ทำ และมอบให้เจ้าของรถยนต์ก็ตามแต่โดยทางปฏิบัติ หากทางการยังไม่มีป้ายทะเบียนให้ ก็อนุโลมให้ถือว่าเป็นแผ่นป้ายทะเบียนโดยชอบ แต่จะนำป้ายทะเบียนของกลางไปใช้กับรถยนต์คันอื่นหาได้ไม่ การที่จำเลยนำแผ่นป้ายหมายเลขทะเบียนดังกล่าวไปติดเพื่อใช้กับรถยนต์คันของกลาง โดยมีเจตนาแสดงให้ผู้อื่นหลงเชื่อว่า รถยนต์คันของกลางซึ่งเป็นรถที่ผิดกฎหมายเป็นรถที่มีทะเบียนถูกต้อง จึงเห็นได้ว่าแผ่นป้ายทะเบียนหมายเลข ต.ค.01839 ที่จำเลยทำขึ้นนั้น หาได้นำไปใช้กับรถยนต์คันของตนที่ได้รับอนุญาตไม่ หากแต่นำไปใช้เป็นหมายเลขทะเบียนปลอมของรถยนต์คันของกลางโดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชนให้หลงเชื่อว่าแผ่นป้ายทะเบียนหมายเลขนั้นเป็นเอกสาราชการอันแท้จริงที่ทางการออกให้ใช้กับรถยนต์คันของกลาง การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานปลอมและใช้เอกสารปลอม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ย.ลักรถยนต์ของผู้เสียหายไปโดยสุจริต และจำเลยรับรถยนต์นั้นไว้โดยรู้อยู่แล้วว่า เป็นทรัพย์ที่ได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ และจำเลยปลอมแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์ อันเป็นเอกสารราชการ แล้วนำไปติดรถยนต์คันดังกล่าว เพื่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารของทางราชการที่แท้จริง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๕, ๒๖๘, ๓๕๗, ๙๑ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑ ลงวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๔ ข้อ ๒ ริบแผ่นป้ายทะเบียนของกลางและคืนรถยนต์ของกลางแก่เจ้าของ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ผู้เสียหายขอเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลชั้นต้นอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๗ จำคุก ๕ ปี กับมีความผิดตามมาตรา ๒๖๕, ๒๖๘ จำคุก ๒ ปี รวมจำคุก ๖ ปี แผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์ของกลางให้ริบ รถยนต์ของกลางคืนแก่เจ้าของ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์เฉพาะข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๕, ๒๖๘ แผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์ของกลางคืนเจ้าของนอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยข้อหาฐานปลอมและใช้เอกสารปลอมด้วย
จำเลยฎีกาว่าไม่ได้กระทำความผิดโดยมีผู้พิพากษานายหนึ่งซึ่งพิจารณาในศาลอุทธรณ์อนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้
ศาลฎีกาวินิจข้อเท็จจริงว่า พยานโจทก์ฟังได้ว่าจำเลยกระทำความผิดฐานรับของโจรรถยนต์ของกลาง และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า หมายเลขทะเบียนรถยนต์แต่ละคัน ทางการเป็นผู้ออกให้ใช้กับรถยนต์ของแต่ละคัน เพื่อความเป็นระเบียบไม่สับสนและสะดวกต่อการควบคุม โดยปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อบังคับของกฎหมาย แผ่นป้ายทะเบียนหมายเลข ต.ค.๐๑๘๓๙ ของกลางเป็นหมายเลขทะเบียนหนึ่งที่ทางการออกให้กับรนยนต์คันหนึ่งของจำเลยที่ถูกชนพังใช้การไม่ได้ แม้ว่าแผ่นป้ายทะเบียนของกลางนั้นจำเลยเป็นผู้กระทำเพื่อใช้แทนแผ่นป้ายอันแท้จริงสิ่งทางการจะต้องเป็นผู้ทำและมอบให้เจ้าของรถยนต์ก็ตาม แต่โดยทางปฏิบัติหากทางการยังไม่มีแผ่นป้ายทะเบียนให้ ก็อนุโลมให้เจ้าของรถจัดทำขึ้นใช้กับรถยนต์ของตนตามหมายเลขทะเบียนที่กำหนดไว้ได้ โดยอนุโลมให้ถือว่าเป็นหมายเลขทะเบียนโดยชอบ แต่จะนำป้ายทะเบียนดังกล่าวไปใช้กับรถยนต์อื่นหาได้ไม่ การที่จำเลยนำแผ่นป้ายหมายเลขทะเบียนของกลางไปติดเพื่อใช้กับรถยนต์คันของกลาง โดยมีเจตนาแสดงให้ผู้อื่นหลงเชื่อว่ารถยนต์คันของกลางซึ่งเป็นรถที่ผิดกฎหมายเป็นรถของจำเลยมีทะเบียนที่ถูกต้องโดยชอบ อันเป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ดังนี้ จึงเป็นที่เห็นได้ว่าแผ่นป้ายทะเบียนหมายเลข ต.ค.๐๑๘๓๙ ที่จำเลยทำขึ้น หาได้ทำเพื่อนำไปใช้กับรถยนต์คันของตนที่ได้รับอนุญาตไม่ หากแต่ทำและนำไปใช้เป็นหมายเลขทะเบียนปลอมของรถยนต์คันของกลางดังกล่าว โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชนให้ลงเชื่อว่า แผ่นป้ายทะเบียนหมายเลขนั้นเป็นเอกสารราชการอันแท้จริงที่ทางการออกให้ใช้กับรถยนต์คันของกลาง การกรทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานปลอมและใช้เอกสารราชการปลอม
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๘, ประกอบด้วยมาตรา ๒๖๕ จำคุก ๑ ปี รวมเป็นโทษจำคุก ๕ ปี ริบป้ายทะเบียนของกลางนอกจากที่แกล้งให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
