แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่ตัวเลขกับตัวหนังสือในเอกสารแตกต่างกันถ้าเป็นเรื่องที่ศาลมิอาจหยั่งทราบเจตนาอันแท้จริงได้จึงให้รับฟังความจริงตามตัวอักษรเป็นประมาณตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 12แต่ถ้าเป็นเรื่องที่อาจนำสืบความจริงให้ปรากฏแก่ศาลได้จะยกเอาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 12มาบังคับไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ให้ผู้มีชื่อนำเงิน ๒๒,๐๐๐ บาท ไปฝากตัวแทนของจำเลยพร้อมด้วยสมุดฝากเงิน แต่โจทก์เขียนตัวเลขผิดไปเป็นจำนวนเงิน๒,๒๐๐ บาท ส่วนตัวอักษรเขียนสองหมื่นสองพันบาทถูกต้องจำเลย ได้รับเงิน๒๒,๐๐๐ บาทนั้นไว้ ต่อมาโจทก์ทราบว่าเงินของโจทก์ขาดหายไปจากบัญชี๑๙,๘๐๐ บาทเพราะเหตุดังกล่าว ได้บอกกล่าวให้ตัวแทนของจำเลยนำเงินที่ขาดเข้าบัญชีโจทก์ ตัวแทนของจำเลยปฏิเสธจึงขอให้ศาลบังคับ และให้เสียดอกเบี้ย ๔๙๕ บาทกับดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปี นับจากวันฟ้องจนกว่าจะนำเงินเข้าบัญชี
จำเลยให้การว่า ธนาคารนครหลวงไทย จำกัด สาขาอุดรธานีได้รับเงินเข้าบัญชีโจทก์เพียง ๒,๒๐๐ บาทเท่านั้น โจทก์เขียนใบฝากทั้งต้นขั้วและปลายขั้วจำนวนตัวเลข ๒,๒๐๐ บาท ตรงกัน ทั้งแสดงเครื่องหมายจำนวนเงินเรือนพันไม่ใช่หมื่นไว้ถูกต้องตรงกันอีกจึงไม่ใช่การเขียนเลข “๐” ตกไป ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยชำระเงินหรือนำเงินเข้าบัญชีโจทก์ ๑๙,๘๐๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยจนกว่าจะนำเข้าบัญชีโจทก์ครบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า โจทก์นำเงินไปฝากเพียง ๒,๒๐๐ บาทเท่านั้นพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ซึ่งมีปัญหาเพียงข้อเดียวว่า โจทก์ได้นำเงินไปฝากกับตัวแทนจำเลย ๒,๒๐๐ บาท หรือ ๒๒,๐๐๐ บาท
ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า โจทก์ให้คนนำเงินไปฝากที่ธนาคารจำเลยโดยโจทก์เขียนใบฝากเงินซึ่งเป็นต้นขั้วและปลายขั้วด้วยตนเองกรอกรายการเป็นตัวเลข ๒,๒๐๐ บาท ในช่องจำนวนเงินฝากและช่องรวมเงินฝากในต้นขั้วสองแห่งและปลายขั้วอีกสองแห่ง ส่วนจำนวนเงินที่เป็นตัวหนังสือ โจทก์เขียนสองหมื่นสองพันบาทถ้วน ในต้นขั้วและปลายขั้วอย่างละหนึ่งแห่ง ศาลฎีกาได้พิจารณาใบฝากเงินประกอบคำพยานโจทก์แล้วยังไม่อาจฟังว่าโจทก์นำเงินไปฝากเป็นจำนวน ๒๒,๐๐๐ บาทดังที่โจทก์นำสืบในข้อที่โจทก์ฎีกาว่าการถือเอาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๒มาปรับกับกรณีนี้ ดังที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะยกเอาประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๒ มาปรับในกรณีที่ตัวเลขกับตัวหนังสือในเอกสารแตกต่างกันนั้น ต้องเป็นเรื่องที่ศาลมิอาจหยั่งทราบเจตนาอันแท้จริงได้ จึงให้รับฟังความจริงตามตัวอักษรเป็นประมาณคดีนี้เป็นเรื่องอาจนำสืบความจริงให้ปรากฏแก่ศาลได้ จึงนำบทกฎหมายดังกล่าวมาบังคับไม่ได้ ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ชอบด้วยทางพิจารณาแล้ว
พิพากษายืน
