แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีเกี่ยวด้วยการชำระหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกได้ แม้จำเลยที่ 2ไม่อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ย่อมพิพากษาให้มีผลถึงจำเลยที่ 2 ด้วยได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 255(1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้พิพากษาว่า โจทก์มีสิทธิครอบครองที่ดินพิพาทห้ามจำเลยทั้งสามเข้าเกี่ยวข้อง
จำเลยที่ 1 และที่ 2 ให้การและฟ้องแย้งว่า โจทก์ไม่มีสิทธิครอบครองที่ดินพิพาท ขอให้พิพากษาว่าจำเลยทั้งสองได้สิทธิครอบครองที่ดินพิพาท ห้ามโจทก์เกี่ยวข้องในที่ดินดังกล่าว
จำเลยที่ 3 ให้การว่า ที่พิพาทดังกล่าวจำเลยที่ 3 ซื้อมาจากบุคคลภายนอก โจทก์ไม่เคยเข้ามาเกี่ยวข้อง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่ดินพิพาทตกเป็นกรรมสิทธิ์และสิทธิครอบครองของโจทก์ ห้ามจำเลยทั้งสามเข้าเกี่ยวข้อง
จำเลยที่ 1 และที่ 3 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ยกฟ้องโจทก์ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่ศาลอุทธรณ์ให้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์มีผลไปถึงจำเลยที่ 2 ซึ่งมิได้อุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้นเพราะเกี่ยวด้วยการชำระหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 245(1) ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย
พิพากษายืน
