แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ให้เงินค่าไถ่โคเขาไปโดยรู้แล้วว่าเขาเปนคนลัก ยังไม่เปนผิดฐานฉ้อ
ย่อยาว
พ.เจ้าทรัพย์รู้ว่าจำเลยสมคบกันลักโค ๑ โค จึงไปขอให้จำเลยช่วยหาโคนั้นให้ จำเลยรับโดยเรียกเอาเงิน ๑๐ บาท และนัดจะคืนโคให้ แต่จำเลยหาได้นำโคมาคืนให้ไม่ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดฐานฉ้อโกงด้วยหรือไม่
ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิด ๒ กะทง คือ ฐานลักตาม ม.๒๙๔ กะทงหนึ่งให้จำคุกคนละ ๑๐ ปี และฐานฉ้อตาม ม.๓๐๔ อีกกะทงหนึ่ง ให้จำคุกอีกคนละ ๖ เดือน
ศาลฎีกาและศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานฉ้อ เพราะพวกเจ้าทรัพย์ไปขอไถ่โคจากจำเลยโดยรู้แล้วว่าจำเลยลักโคมานั้น เจ้าทรัพย์ไม่ได้หลงจำเลยก็ไม่ได้หลอกลวง จึงให้ยกข้อที่ลงโทษจำเลยฐานฉ้อเสีย
