แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้คัดค้านฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีต้องห้ามในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงส่วนที่ฎีกาว่าเป็นฟ้องซ้ำนั้น เป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระจึงไม่รับฎีกาของผู้คัดค้าน
ผู้คัดค้านเห็นว่า คดีนี้คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ภาค 2เป็นการแก้ไขมาก จึงไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงส่วนฎีกาว่าผู้ร้องขอแสดงกรรมสิทธิ์ซ้ำกับผู้คัดค้าน ทำให้ ผู้คัดค้านเสียสิทธินั้น ก็เป็นข้อกฎหมายที่เป็นสาระสำคัญ แก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งให้รับ ฎีกาของผู้คัดค้านไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ผู้ร้องได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 96)
ศาลชั้นต้นพิพากษายกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับว่า ที่ดินตามโฉนดตราจองเลขที่ 4648 ตำบลบ้านพริก อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลกทางด้านทิศใต้ (แผนที่เอกสารหมาย ร.2) จำนวนเนื้อที่ 1 ไร่139/10 ตารางวา เป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้อง
ผู้คัดค้านฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 91)
ผู้คัดค้านยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 93)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของผู้คัดค้านที่ว่า ผู้ร้องมิได้ครอบครองที่ดินพิพาทจนได้กรรมสิทธิ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1382 และผู้ร้องรู้อยู่แล้วว่าผู้คัดค้านได้กรรมสิทธิ์ในที่พิพาท ยังกลับมาขอแสดงกรรมสิทธิ์ซ้ำอีก จึงเป็นการใช้สิทธิไม่สุจริตนั้น ล้วนเป็นปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้น ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรกศาลชั้นต้นสั่งไม่รับชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
