แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติ จัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 54 จึงไม่รับ อุทธรณ์ของโจทก์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธณ์ ในข้อกฎหมายทั้งสิ้น โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ ไว้พิจารณาพิพากษา ต่อไป
หมายเหตุ ทนายจำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 46)
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยรับโจทก์กลับเข้าทำงานในตำแหน่ง เงินเดือน และค่าน้ำมันรถยนต์เท่าเดิมตามสัญญา และจ่ายเงิน เดือนตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม 2534 ถึงวันที่จำเลยรับโจทก์ กลับเข้าทำงาน หรือจ่ายเงินเดือนที่ขายอยู่ตามสัญญาเป็นเงิน 572,000 บาท และค่าน้ำมันรถ 950 บาท ให้แก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ (อันดับ 41)
โจทก์ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 42)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว อุทธรณ์ของโจทก์ข้อ 2 ก. ที่ว่าการวินิจฉัยคดีของศาลแรงงานกลางไม่ชอบด้วยกฎหมายคุ้มครองแรงงานและอุทธรณ์ข้อ 2 ข. ที่ว่าศาลแรงงานกลางวินิจฉัยคดีโดยขัดต่อพยานหลักฐานในสำนวนนั้น แม้เป็นข้ออ้างในปัญหาข้อกฎหมายก็ตาม แต่สาระสำคัญในอุทธรณ์ทั้งสองข้อดังกล่าว ก็เป็นการโต้แย้ง ดุลพินิจการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลาง จึงมีผล อย่างเดียวกับการอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ส่วนอุทธรณ์ของโจทก์ในข้อ 2 ค.2ง. และ 2 จ. ก็ล้วนเป็นอุทธรณ์ในปัญหา ข้อเท็จจริงทั้งสิ้น ที่ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์เพราะต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและ วิธีพิจารณาคดีแรงงาน มาตรา 54จึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
