แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้าม จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า เป็นกรณีที่โจทก์อุทธรณ์ว่าโจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยซึ่งหากศาลวินิจฉัยว่าโจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยแล้วโจทก์ย่อมมีสิทธิได้รับเงินค่าชดเชย ฉะนั้นการวินิจฉัยว่าจำเลยเป็นลูกจ้างประจำหรือไม่จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายจำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 27)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยปฏิบัติตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน โดยจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์รวมเป็นเงิน37,800 บาท
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 23)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 24)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว โจทก์อุทธรณ์ว่า จำเลยเป็นผู้ว่าจ้างโจทก์ให้เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยในการขนถ่ายสินค้า และเป็นผู้จ่ายค่าจ้างให้โจทก์ โจทก์จึงเป็นลูกจ้างประจำของจำเลย เห็นว่าอุทธรณ์ของโจทก์ดังกล่าวเป็นการอ้างข้อเท็จจริงนอกเหนือไปจากที่ศาลแรงงานกลางรับฟังมาว่า โจทก์เป็นกรรมกรขนถ่ายสินค้าซึ่งนายบั๊กจุ้ยตั้งพิมลจิตต์เป็นจีนเต็งใหญ่หรือหัวหน้าใหญ่เป็นผู้ตกลงกับจำเลยทำการขนถ่ายสินค้าให้จำเลย และโจทก์ไม่ได้รับค่าจ้างจากจำเลย อันเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
