แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า พิเคราะห์แล้วจำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เนื่องจากคดีนี้มีทุนทรัพย์ไม่เกิน 200,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 มีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลย
จำเลยเห็นว่า คดีนี้จำเลยต่อสู้อ้างว่า ที่ดินพิพาทเป็นของจำเลยโดยได้รับการยก ให้จากบิดามารดา จำเลยจึงมีสิทธิครอบครอง โดยชอบด้วยกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องหรือไม่
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ออกไปจากที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.)เลขที่ 1373,1465 และ 3271 บ้านวังพร้าวตำบลทุ่งงาม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง และให้เพิกถอนหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 1372,1469 และ 7221บ้านวังพร้าวตำบลทุ่งงาม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 87)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 88)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้เป็นคดีที่โจทก์ฟ้อง ขอให้จำเลยโอนที่ดินตามหนังสือรับรอง การทำประโยชน์เลขที่ 1469,1372,3221 คืนให้แก่โจทก์ โดยราคาทรัพย์สินที่พิพาทกันในชั้นฎีกาเพียงห้าหมื่นบาท เมื่อจำเลยฎีกา ในข้อเท็จจริง กรณีจึงต้องห้ามมิให้ฎีกา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคแรก พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2534มาตรา 18 ที่ศาลชั้นต้น มีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้วให้ยกคำร้อง
