แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีโจทก์มีราคาทรัพย์สินหรือจำนวนทุนทรัพย์พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท ซึ่งฎีกาโจทก์ทุกข้อล้วนแต่เป็นการโต้แย้งดุลพินิจศาลในการเลือกรับฟังพยานหลักฐานทั้งสิ้น เพื่อนำไป สู่ปัญหาข้อกฎหมาย จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงมีคำสั่งไม่รับ ฎีกาโจทก์ คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาที่ว่า โจทก์ฟ้องคดีตามประมวลกฎหมายที่ดิน แต่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ไม่ได้ใช้ประมวลกฎหมายที่ดิน มาพิจารณาพิพากษาคดีนี้ จึงไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เป็นปัญหา ข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 190,194) โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวาร ให้จำเลยรื้อถอน สิ่งปลูกสร้างหรือสิ่งเพาะปลูกทั้งหมดออกจากที่ดินของโจทก์ ทำให้ที่ดินของโจทก์กลับคืนสู่สภาพเดิม หากจำเลยไม่กระทำ ให้โจทก์มีอำนาจกระทำเอง โดยจำเลยออกค่าใช้จ่าย ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 183) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 186)
คำสั่ง ที่โจทก์ฎีกาว่า โจทก์ฟ้องคดีนี้ตามประมวลกฎหมายที่ดินแต่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ไม่ใช้ประมวลกฎหมายที่ดิน มาพิจารณาคดี จึงไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เห็นว่าข้ออ้างเป็นปัญหาข้อกฎหมายของจำเลยย่อมต้องอาศัยข้อเท็จจริงเพื่อการวินิจฉัย ปัญหาข้อกฎหมาย การเถียงข้อเท็จจริงซึ่งเป็นที่ยุติและ ต้องห้ามฎีกาเพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายตามฎีกา ของโจทก์จึงมีผลอย่างเดียวกับการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ซึ่งต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคหนึ่ง ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
