แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยออกเช็คให้โจทก์ร่วมนำไปใช้กู้เงินจากผู้อื่น มิใช่ออกเช็คเพื่อแลกเงินสดจากโจทก์ร่วม และโจทก์ร่วมก็มิได้นำเช็คนั้นไปใช้กู้เงินจากผู้ใด เมื่อโจทก์ร่วมนำเช็คนั้นไปขึ้นเงินไม่ได้ จำเลยย่อมไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497
ย่อยาว
โจทก์และโจทก์ร่วมฟ้องว่าจำเลยออกเช็คให้โจทก์ร่วมเป็นการชำระหนี้ในการแลกเงินสดแล้วโจทก์ร่วมนำเช็คไปขึ้นเงินกับธนาคารตามเช็คไม่ได้ ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ และขอให้เพิ่มโทษจำเลยฐานไม่เข็ดหลาบ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้น พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ (๒) (๓) ให้จำคุก ๒ เดือน เพิ่มโทษ ๑ ใน ๓ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒ ให้จำคุก ๒ เดือน ๒๐ วัน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ยกฟ้อง
โจกท์ฎีกา
ศาลฎีกาปรึกษาแล้วเชื่อว่า จำเลยออกเช็คพิพาทมอบให้โจทก์ร่วมไว้เพื่อนำไปกู้ยืมเงินผู้อื่น ไม่ใช่เพื่อแลกเงินสดจากโจทก์ร่วมดังฟ้อง และโจทก์ร่วมก็มิได้นำเช็คนั้นไปใช้กู้เงินจากผู้ใด โจทก์ร่วมกลับนำเช็คนั้นไปขึ้นเงินไม่ได้ จำเลยย่อมไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗
พิพากษายืน
