แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ซิเมนต์ผงที่โจทก์ขายให้แก่บริษัทในเครือของตนเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่นขาย มิได้นำไปจำหน่ายโดยตรง ไม่ใช่สินค้าสำเร็จรูปตามความหมายในประมวลรัษฎากร มาตรา 77 จึงต้องเสียภาษีตามบัญชีอัตราภาษีการค้าประเภท 1 การขายของชนิด 9 (ก) อัตราร้อยละ 1.5 ของรายรับ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 85/2512)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เจ้าพนักงานประเมินของจำเลยที่ ๑ ประเมินให้โจทก์เสียภาษีการค้า เงินเพิ่ม เบี้ยปรับ และภาษีบำรุงเทศบาล สำหรับเดือนสิงหาคมถึงธันวาคม พ.ศ. ๒๕๐๖ และสำหรับ พ.ศ. ๒๕๐๗ ถึง พ.ศ. ๒๕๐๙ รวม ๔ ฉบับ มีข้อความทำนองเดียวกันว่า โจทก์จำหน่ายซิเมนต์ผงให้แก่บริษัทผู้ผลิตในเครือ แล้วนำยอดรายรับจากการขายซิเมนต์ดังกล่าวไปยื่นเสียภาษีการค้าในอัตราร้อยละ ๑.๕ ของรายรับ ซึ่งไม่ถูกต้อง ที่ถูกซิเมนต์ผงเป็นสินค้าสำเร็จรูป ต้องเสียภาษีการค้าในอัตราร้อยละ ๕.๐ ของรายรับ โจทก์อุทธรณ์การประเมิน คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ โจทก์เห็นว่าการประเมินและคำวินิจฉัยดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะโจทก์ผลิตซิเมนต์ผงจำหน่ายให้แก่บริษัทในเครือเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอื่นขาย จึงมิใช่สินค้าสำเร็จรูปตามความหมายในประมวลรัษฎากร มาตรา ๗๗ ต้องเสียภาษีตามบัญชีอัตราภาษีการค้าประเภท ๑ การขายของชนิด ๙ ก. อัตราร้อยละ ๑.๕ ของรายรับ ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนการประเมินกับคำวินิจฉัยอุทธรณ์
จำเลยให้การว่า ซิเมนต์ผงเป็นสินค้าสำเร็จรูป การประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ชอบด้วยกฎหมายแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
คดีได้ความว่า โจทก์เป็นผู้ผลิตซิเมนต์ผงขายให้แก่บริษัทในเครือของโจทก์ ๓ บริษัท คือบริษัทค้าวัสดุก่อสร้าง จำกัด บริษัท กระเบื้องกระดาษไทย จำกัด บริษัท ผลิตภัณฑ์และวัตถุก่อสร้าง จำกัด ทั้งนี้ โดยโจทก์ให้บริษัท ค้าวัสดุก่อสร้าง จำกัด เป็นผู้จำหน่ายซิเมนต์ผง และโจทก์ขายให้บริษัท กระเบื้องกระดาษไทย จำกัด กับบริษัท ผลิตภัณฑ์และวัตถุก่อสร้าง จำกัด นำซิเมนต์ผงไปผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่น เช่น แผ่นกระเบื้องกระดาษ เสาคอนกรีต ท่อระบายน้ำ เมื่อสำเร็จรูปแล้วจึงนำออกจำหน่ายเป็นสินค้า
ปัญหาว่า โจทก์ต้องเสียภาษีการค้าซิเมนต์ผงรายพิพาทตามบัญชีอัตราภาษีการค้าประเภท ๑ การขายของชนิด ๑ (ก) อัตราร้อยละ ๕.๐ ของรายรับ หรือประเภท ๑ การขายของชนิด ๙ (ก) อัตราร้อยละ ๑.๕ ของรายรับ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า บริษัท กระเบื้องกระดาษไทย จำกัด กับบริษัท ผลิตภัณฑ์และวัตถุวัสดุก่อสร้าง จำกัด ซื้อซิเมนต์ผงจากโจทก์ไปผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่น ไม่ได้นำไปจำหน่ายโดยตรงเหมือนบริษัท ค้าวัตถุก่อสร้าง จำกัด เช่นนี้เห็นได้ว่าซิเมนต์ผงที่โจทก์ขายให้แก่บริษัทในเครือของตนเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่นขาย หาใช่สินค้าสำเร็จรูปไม่ ทั้งโจทก์กับจำเลยที่ ๑ เคยพิพาทกันเรื่องอัตราภาษีการค้าที่เจ้าพนักงานประเมินของจำเลยที่ ๑ เรียกเก็บจากโจทก์ กรณีโจทก์ขายซิเมนต์ผงให้แก่บริษัท กระเบื้องกระดาษไทย จำกัด ไปเพื่อใช้เป็นวัสดุสำหรับผลิตเป็นสินค้าอย่างอื่นขาย ซึ่งเป็นเรื่องเหมือนกันกับคดีเรื่องนี้มาแล้ว คดีนั้น ศาลฎีกาพิพากษาว่าสภาพปกติของซิเมนต์ผงมิใช่สินค้าสำเร็จรูปดังที่บัญญัติไว้ในประมวลรัษฎากร มาตรา ๗๗ ตามคำพิพากษาฎีกาที่ ๘๕/๒๕๑๒ คดีระหว่างบริษัท ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด โจทก์ กรมสรรพากร ที่ ๑ กับพวก จำเลย ดังที่โจทก์ได้อ้างถึงมาในคำฟ้องแล้ว จึงเห็นว่า โจทก์เสียภาษีการค้ารายพิพาทนี้ถูกต้องและชอบด้วยกฎหมายแล้ว
พิพากษายืน
