แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
จำเลยที่ 2 ออกเช็คโดยไม่ลงวันออกเช็ค ย่อมถือว่าไม่มีวันที่จำเลยกระทำความผิด แม้ต่อมาจะมีการประทับตรายางวันที่ตามข้อตกลงกันก็มีผลทำให้เช็คนั้นสมบูรณ์มีรายการครบถ้วนตามกฎหมาย เพื่อใช้ฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ในทางแพ่งเท่านั้น หาทำให้กลับเป็นความผิดตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497มาตรา 3 ไม่ แม้จำเลยที่ 2 แต่ผู้เดียวฎีกา แต่การที่เช็คที่จำเลยร่วมกันออกไม่ลงวันที่ออกเช็คเป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดี ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาตลอดไปถึงจำเลยที่ 1 ที่มิได้ฎีกาให้มิต้องถูกลงโทษได้ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 213 ประกอบด้วยมาตรา 225.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ที่ 2 ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ให้ประทับฟ้อง
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 ให้ปรับจำเลยที่ 1 เป็นเงิน 50,000 บาทและให้จำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 8 เดือน
จำเลยที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงรับฟังได้เป็นยุติว่า เมื่อวันที่ 23 ธันวาคม 2529 บริษัทจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ในฐานะผู้มีอำนาจจัดการแทน ได้ทำสัญญาขายฝากที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างของบริษัทจำเลยที่ 1 ไว้กับโจทก์ มีกำหนดเวลาไถ่ถอนภายใน 2 ปี และภายในกำหนดเวลา 2 ปีดังกล่าว โจทก์ผู้รับซื้อฝากตกลงยินยอมให้จำเลยที่ 1 ใช้ประโยชน์ในที่ดินและสิ่งปลูกสร้างโดยจำเลยที่ 1 ตกลงให้ค่าตอบแทนแก่โจทก์เดือนละ 60,000 บาท กำหนดชำระทุก 6 เดือนต่อครั้ง ๆ ละ 360,000 บาท ซึ่งจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ได้สั่งจ่ายเช็คให้โจทก์ล่วงหน้ารวม 4 ฉบับ ๆ ละ360,000 บาท เช็คพิพาทคดีนี้เป็นหนึ่งในสี่ฉบับดังกล่าว และเป็นเช็คลำดับที่ 2 ครั้นถึงกำหนดชำระเงินโจทก์ได้นำไปเข้าบัญชีของโจทก์ที่ธนาคารกรุงเทพ จำกัด สาขา 172 สุขุมวิท 43 เพื่อเรียกเก็บเงิน แต่ธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงิน คดีมีปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยที่ 2 ว่า เช็คพิพาทขณะสั่งจ่ายไม่ได้ลงวันที่หรือไม่… คดีมีเหตุผลให้รับฟังได้ว่า ขณะออกเช็คพิพาทไม่มีการลงวันที่สั่งจ่าย ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เช็คพิพาทได้มีการลงวันที่ตรงกับข้อความในสัญญาให้อาศัยและใช้ที่ดินไว้แล้วนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยที่ 2 ฟังขึ้น เมื่อจำเลยที่ 2 ออกเช็คโดยไม่ได้ลงวันที่สั่งจ่ายย่อมถือได้ว่า ไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำความผิดแม้ต่อมาจะมีการประทับตรายางวันที่ตามข้อตกลงอันมีต่อกันระหว่างคู่กรณีก็ตาม ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทนั้นสมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ในทางแพ่งเท่านั้น การกระทำของจำเลยทั้งสองไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และแม้ว่าคดีนี้จำเลยที่ 2แต่เพียงผู้เดียวฎีกา จำเลยที่ 1 มิได้ฎีกาด้วยก็ตาม แต่เป็นเหตุอยู่ในส่วนลักษณะคดี ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาตลอดไปถึงจำเลยที่ 1 ที่มิได้ฎีกาให้มิต้องถูกรับโทษด้วยได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 213 ประกอบด้วยมาตรา 225”
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์.
