แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในความผิดฐานพยายามปล้นทรัพย์นั้น แม้จำเลยจะยังไม่ทันได้รับหรือแตะต้องทรัพย์เลย ก็เข้าขั้นพยายามปล้นทรัพย์ตามกฎหมายได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกับพวกอีก ๒ คน ปล้นทรัพย์ของนายไฉ่เก่ และนางจู โดยมีปืนและไม้เป็นอาวุธ และใช้ปืนยิงนายไฉ่ถึงแก่ความตายโดยเจตนา แต่เพราะนายกุ่ยบุตรเจ้าทรัพย์ยิงต่อสู้ขัดขวางไว้ จำเลยกับพวกจึงไม่ได้ทรัพย์ไปเลย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา ม. ๒๔๙, ๓๐๑ ที่แก้ไข ม.๖๐, ๖๓ และขอให้ริบของกลาง
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยกับพวกได้พยายามปล้นทรัพย์และยิงนายไฉ่เก่า เจ้าทรัพย์ถึงแก่ความตายจริง แต่ตามฟ้องของโจทก์ก็ไม่ยืนยันว่า คนใดเป็นผู้ฆ่านายไฉ่เก่าแม้พยานโจทก์จะยืนยันว่า จำเลยเป็นผู้ฆ่า ก็ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา ม. ๒๔๙ ไม่ได้ เพราะไม่ใช่ความประสงค์ของโจทก์ จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา ม.๓๐๑ วรรคท้าย (ที่แก้ไขแล้ว) ประกอบด้วย ม.๖๐ โดยวางเกณฑ์ โทษประหารชีวิต แบ่งส่วนเป็นฐานพยายามแล้ว คงจำคุก ๒๐ ปี ให้ริบของกลางเฉพาะปลอกกระสุนปืน หับหัวกระสุนปืน นอกนั้นคืนให้เจ้าของ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลทั้งสองและว่า จำเลยกับพวกมีเจตนามาปล้นทรัพย์ และแม้จำเลยกับพวกจะยังไม่ทันได้รับหรือแตะต้องทรัพย์ ก็เข้าขั้นพยายามปล้นทรัพย์ตามกฎหมายแล้ว
พิพากษายืน
