แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่าหมากพลูและค่าขนมวันหมั้น, ค่ารถไปหมั้นและค่าเลี้ยงแขกวันไปหมั้น ไม่เข้าอยู่ในข้อหนึ่งข้อใดของ ป.ม.แพ่งฯ มาตรา 1439,
ฟ้องข้อใดที่จำเลยให้การปฏิเสธ และโจทก์ไม่นำสืบจะบังคับไม่ได้ ให้ยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยผิดสัญญาหมั้นโดยความตามฟ้องและคำให้การที่รับกันว่า โจทก์ที่ ๑ ไปสู่ขอและหมั้นจำเลยที่ ๒ กับจำเลยที่ ๑ ให้กับโจทก์ที่ ๒ บุตร ก่อนถึงวันกำหนดสมรสจำเลยที่ ๑ ได้หนีตามจำเลยที่ ๓ ไป โจทก์ขอให้จำเลยใช้เงินคืน และเรียกค่าเสียหายรวม ๖ รายการ ต่างไม่สืบพะยาน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยทั้ง ๓ ต้องใช้ค่าทดแทนตาม ป.ม.แพ่งฯ มาตรา ๑๔๓๘ แต่ฟ้องโจทก์ไม่บรรยายให้ชัดว่าได้จ่ายอะไรเท่าใด และจำเลยไม่ยอมรับ โจทก์ไม่สืบจึงไม่บังคับให้แต่จำเลยผิดสัญญาหมั้นเป็นเหตุให้โจทก์ที่ ๒ เสียชื่อเสียงให้จำเลยทั้ง ๓ ให้ค่าเสียหาย ๑๐๐๐ บาท
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยที่ ๑-๒ ต้องใช้ค่าทดแทนตามมาตรา ๑๔๓๘, ๑๔๓๙ จำเลยที่ ๓ ผู้ล่วงเกินคู่หมั้นต้องรับผิดตามมาตรา ๑๔๓๓ โจทก์มิได้เรียกค่าทดแทนเรื่องเสียชื่อเสียง เงินสินสอดและค่าเลี้ยงแขกจำเลยปฏิเสธ โจทก์ไม่ไม่สืบ จึงให้ใช้ไม่ได้ ที่ว่าโจทก์ที่ ๒ ได้ทำธุระกิจให้จำเลยเข้าใจว่า จะได้ทำการสมรสไม่เข้ามาตรา ๑๔๓๙(๓) เรียกฐานผิดสัญญาหมั้นไม่ได้ พิพากษาแก้ให้ใช้ค่าเสียหาย โดยประมาณตามรายการอื่น ๕๐๐ บาท
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ค่าหมากพลู และขนมวันหมั้น, ค่ารถวันไปหมั้น และค่าเลี้ยงดูแขกวันไปหมั้นไม่เข้าข้อนหนึ่งข้อใดตามมาตรา ๑๔๓๙ โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องบังคับจำเลย ส่วนค่าซื้อของเตรียมการสมรส จำเลยปฏิเสธเมื่อโจทก์ไม่สืบจะบังคับให้ไม่ได้ จึงไม่จำต้องวินิจฉัยฎีกาข้ออื่น
พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
