แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
บริษัท ท.นำสินค้าฝากไว้กับคลังสินค้าของโจทก์ต่อมาบริษัทท. สลักหลังจำนำสินค้าตามใบประทวนสินค้าและสลักหลังโอนกรรมสิทธิ์ใบรับของคลังสินค้าดังกล่าวให้จำเลย แต่บริษัท ท. ค้างชำระค่าฝากสินค้า ปรากฏว่าใบประทวนสินค้าไม่ได้กำหนดเวลาฝากสินค้าว่าสิ้นสุดลงเมื่อใด โจทก์ในฐานะนายคลังสินค้าจะเรียกให้จำเลยผู้สวมสิทธิของบริษัท ท. ผู้ฝากถอนสินค้าได้ต่อเมื่อบอกกล่าวให้จำเลยทราบล่วงหน้า 1 เดือน เมื่อโจทก์ได้บอกกล่าวไปแล้ว สัญญาย่อมสิ้นสุดลงตั้งแต่วันครบ 1 เดือน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 774 โจทก์ต้องฟ้องคดีให้จำเลยใช้เงินค่าฝากสินค้าภายใน 6 เดือนนับแต่วันสิ้นสัญญา โดยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ลักษณะเก็บของในคลังสินค้า มาตรา 771 ให้นำอายุความของลักษณะฝากทรัพย์ มาตรา 671 มาใช้บังคับโดยอนุโลม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องว่า บริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้นำสินค้าใบยาสูบอัดมาฝากไว้กับโจทก์หลายครั้ง ตกลงค่าฝากเบลละ 9 บาท ต่อเดือนต่อมาบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้สลักหลังจำนำสินค้าตามใบประทวนสินค้าและหรือลงชื่อโอนกรรมสิทธิ์ใบรับของคลังสินค้าเป็นประกันหนี้ไว้แก่จำเลย จำเลยจึงเป็นผู้ทรงใบประทวนสินค้าและหรือใบรับของคลังสินค้า บริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัดผิดนัดไม่ชำระค่าฝากสินค้าให้แก่โจทก์ จำเลยในฐานะผู้รับจำนำสินค้า ผู้ทรงใบประทวนสินค้าและหรือผู้รับโอนกรรมสิทธิ์ใบรับของคลังสินค้าจึงต้องรับผิดชำระค่าฝากสินค้าดังกล่าวแก่โจทก์ โจทก์ทวงถามแล้วจำเลยเพิกเฉย ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวน 684,552 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีจากต้นเงินดังกล่าว และให้จำเลยชำระค่าเสียหายเดือนละ 11,324 บาท จนกว่าจำเลยจะขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าของโจทก์
จำเลยให้การว่า คดีโจทก์ขาดอายุความแล้ว เนื่องจากเป็นการฟ้องเรียกให้ใช้เงินบำเหน็จค่าฝากทรัพย์ซึ่งมีอายุความ 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญา ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงรับฟังได้ในเบื้องต้นว่า บริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้นำสินค้าใบยาสูบอัดฝากไว้กับคลังสินค้าของโจทก์ตั้งแต่เดือนกันยายนถึงเดือนธันวาคม 2531 รวม 4 ครั้ง ตามใบประทวนสินค้าและใบรับของคลังสินค้า เอกสารหมาย จล.1 ถึง จล.4 ต่อมาบริษัทไทยฟาร์มเทคจำกัด ได้สลักหลังจำนำสินค้าตามใบประทวนสินค้าและสลักหลังโอนกรรมสิทธิ์ใบรับของคลังสินค้าดังกล่าวให้จำเลยและบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ค้างชำระค่าฝากสินค้าดังกล่าว โจทก์ได้บอกกล่าวทวงถามให้จำเลยชำระค่าฝากสินค้า แต่จำเลยเพิกเฉยคดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์เพียงว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่า บริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ได้สลักหลังใบรับของคลังสินค้าโอนกรรมสิทธิ์สินค้าที่โจทก์รับฝากไว้ไปเป็นของจำเลย และจำเลยแจ้งให้โจทก์ทราบโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว โจทก์มีหนังสือลงวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2536 ถึงจำเลยแจ้งว่าอายุของการฝากสินค้าได้สิ้นสุดลงแล้ว ให้จำเลยชำระค่าฝากสินค้าและขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าของโจทก์ตามเอกสารหมาย ล.1 เห็นว่า ใบประทวนสินค้าเอกสารหมาย จล.1 ถึง จล.4 ไม่ได้กำหนดเวลาฝากสินค้าว่าสิ้นสุดลงเมื่อใด ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 774 โจทก์ในฐานะนายคลังสินค้าจะเรียกให้จำเลยผู้สวมสิทธิของบริษัทไทยฟาร์มเทค จำกัด ผู้ฝากถอนสินค้าได้ต่อเมื่อบอกกล่าวให้จำเลยทราบล่วงหน้า 1 เดือน ดังนั้น สัญญาย่อมสิ้นสุดตั้งแต่วันครบ 1 เดือน คือวันที่ 18 มีนาคม 2536 เมื่อสัญญาสิ้นสุดลงแล้วโจทก์จึงต้องฟ้องคดีภายในอายุความตามกฎหมายนับแต่วันสิ้นสุดของสัญญาดังกล่าว มิใช่เริ่มนับอายุความนับแต่วันที่มีการขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าดังที่โจทก์ฎีกา แต่กฎหมายลักษณะเก็บของในคลังสินค้าไม่ได้บัญญัติเรื่องอายุความไว้โดยเฉพาะแต่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 771 ซึ่งเป็นบทเบ็ดเสร็จทั่วไปของลักษณะเก็บของในคลังสินค้าบัญญัติให้นำบทบัญญัติว่าด้วยฝากทรัพย์มาใช้บังคับแก่การเก็บของในคลังสินค้าด้วยเพียงเท่าที่ไม่ขัดกับบทบัญญัติในลักษณะเก็บของในคลังสินค้าและบทเบ็ดเสร็จทั่วไปในลักษณะฝากทรัพย์ มาตรา 671 บัญญัติว่าในข้อความรับผิดเพื่อใช้เงินบำเหน็จค่าฝากทรัพย์ก็ดี ชดใช้เงินค่าใช้จ่ายก็ดีใช้ค่าสินไหมทดแทนเกี่ยวกับการฝากทรัพย์ก็ดี ท่านห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นเวลา 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญา จึงต้องนำบทบัญญัติมาตรา 671 มาใช้บังคับในคดีนี้โดยอนุโลม โจทก์ฟ้องบังคับให้จำเลยใช้เงินค่าฝากสินค้าจึงต้องฟ้องภายในกำหนดเวลา 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญาคือวันที่ 18 มีนาคม 2536 เมื่อโจทก์ฟ้องคดีนี้วันที่ 14 มิถุนายน 2538 จึงพ้นกำหนด 6 เดือนแล้ว คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ ศาลล่างทั้งสองพิพากษามาชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
