แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สโมสรซึ่งเป็นสถานที่ไว้สิ่งของมีสุรา บุหรี่ และเครื่องดื่มต่าง ๆ เพื่อจำหน่ายแก่สมาชิกแลแขกที่มาโดยฉะเพาะนั้น ไม่เรียกว่าเป็นสถานที่สำหรับไว้สินค้าตามความหมายของมาตรา 3 แห่งพระราชบัญญัติข้างต้น
หลักวินิจฉัยตัดสิน
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่าโจทก์มีเรือนหลังหนี่งใช้เป็นสโมสรสถานที่รื่นเริงเล่นกีฬาแลไว้สินค้า สินค้าที่เก็บไว้นั้นเป็นสุรา บุหรี่ และเครื่องดื่มต่าง ๆ เพื่อจำหน่ายแก่สมาชิกแลแขกของสมาชิกที่ไปณสโมสรเท่านั้น แลกรรมการหรือสมาชิกของสโมสรก็มิได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัย จำเลยได้เรียกเก็บภาษีโรงเรือนจากโจทก์เป็นเงิน ๑๒๐ บาทโจทก์เห็นว่าไม่ต้องเสียภาษี จึงฟ้องเรียกเงินจำนวนนี้คืน
ศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์ได้รับความยกเว้นไม่ต้องเสียภาษีตามมาตรา ๓ แห่ง พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือนแลที่ดินแก้ไขเพิ่มเติมพ.ศ.๒๔๗๕ พิพากษาให้จำเลยคืนเงินให้โจทก์ตามฟ้อง
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์เองก็รับอยู่ว่าได้ใช้เรือนนี้ไว้สินค้าเพิ่อจำหน่ายเป็นอันว่าไม่เข้าข้อยกเว้นอยู่แล้ว ไม่ต้องวินิจฉัยต่อไปว่า บุหรี่ สุราเครื่องดื่มเหลวนี้เป็นสินค้าหรือไม่ จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่าบรรดาสิ่งของที่เก็บไว้แม้โจทก์จะใช้คำว่า สินค้าก็ตาม แต่โดยเนื้อความแล้วก็มุ่งใช้เรียกแทนคำที่กล่าวจาระนัยว่า บุหรี่ สุราเครื่องดื่มนั่นเอง เห็นพ้องด้วยในการที่ศาลชั้นต้นนำคำทุก ๆ ตอนมาวินิจฉัยเพื่อถือเอาเนื้อความแห่งความหมายของคำว่าสินค้า ในพระราชบัญญัติ ประกอบกับว่าสโมสรนี้มิได้ตั้งขึ้นเพื่อการค้าแลจำหน่ายแก่สมาชิกแลแขกที่มาโดยฉะเพาะ ฉะนั้นวัตถุใด ๆ ที่เก็บไว้ในเรือนหลังนี้จะเรียกขานว่ากระไรก็ตาม แต่โดยพฤติการณ์พอจะถือว่าเรือนหลังนี้ใช้เป็นที่ไว้สินค้าตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
