แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.293,294,295,74 ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.294 วรรคสุดท้าย โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตาม ม.295 ตามที่โจทก์ขอ จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้ไม่ต้องห้ามเพราะศาลอุทธรณ์แก้บทลงโทษและแก้โทษจำเลย เป็นการแก้มาก.
ย่อยาว
โจทฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.๒๙๓,๒๙๔,๒๙๕,๗๔ พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย พ.ศ.๒๔๙๗ ม.๖,๗
จำเลยให้การปฏิเสธความผิด ในข้อเคยต้องโทษรับตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๙๔ วรรคสุดท้าย จำคุก ๑ ปี ๖ เดือน เพิ่มโทษตาม ม.๗๔ ทวีคูณ ลดโทษตาม ม.๕๙ หนึ่งในสี่ คงจำคุก ๒ ปี ๓ เดือน กับให้ส่งตัวไปกักกันอีก ๓ ปี
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๙๕
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตาม ม.๒๕๙ ให้จำคุก ๓ ปี เพิ่มโทษตาม ม.๗๔ ทวีคูณ ลดตาม ม.๕๙ หนึ่งในสาม คงจำคุก ๔ ปี นอกนั้นยืน
จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งศาลเดิมไม่รับ แต่ศาลฎีกามีคำสั่งให้รับ โดยถือว่าศาลอุทธรณ์แก้บทลงโทษและแก้โทษจำเลยด้วยเป็นแก้มาก จำเลยฎีกาข้อเท็จจริงได้และศาลฎีกาพิจารณาพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.
