แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เสียหายยอมให้จำเลยซึ่งเป็นแพทย์แผนโบราณกระทำอนาจารโดยโง่เขลาเบาปัญญาหลงเชื่ออย่างงมงายว่า จำเลยทำการรักษาโรคให้ได้ การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการขู่เข็ญโดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ เมื่อจำเลยกระทำต่อผู้เสียหายซึ่งมีอายุเกินกว่า 13 ปี การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 278
ย่อยาว
โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๘
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๘ จำคุก ๒ ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าผู้เสียหายยอมให้จำเลยซึ่งเป็นแพทย์แผนโบราณทำการรักษาโรคของผู้เสียหายโดยใช้เหล็กเผาไฟให้แดงแล้วใช้เท้าจุ่มน้ำมันพืชเหยียบลงไปบนเหล็กแดงและใช้เท้าเหยียบมือคลำทั่วร่างกายอันเปลือยเปล่าของผู้เสียหาย โดยเฉพาะที่นำ อวัยวะเพศ ตลอดจนใช้นิ้วล้วงช่องคลอดผู้เสียหาย จำเลยให้ผู้เสียหายนอนโก้งโค้งแล้วจำเลยเอาอวัยวะเพศของจำเลยออกมาคลึงเพื่อให้อวัยวะเพศแข็งตัว โดยจำเลยยืนห่างก้นผู้เสียหาย ๒ – ๓ นิ้ว แสดงว่าผู้เสียหายยอมให้จำเลยกระทำอนาจารโดยโง่เขลาเบาปัญญาหลงเชื่ออย่างงมงายว่าจำเลยทำการรักษาโรคให้ได้การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการขู่เข็ญโดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่สามารถขัดขืนได้ จำเลยกระทำต่อผู้เสียหายซึ่งมีอายุเกินกว่า ๑๓ ปี การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดตามฟ้อง เทียบเคียงได้กับคำพิพากษาฎีกาที่ ๕๐๙/๒๕๒๙ ระหว่างพนักงานอัยการจังหวัดลำพูน โจทก์ นายอุดมหรือสมเกียรติ เล็บครุฑ จำเลย
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
