แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
คำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูล ให้ประทับฟ้อง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำคุก 1 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คดีโจทก์ขาดอายุความ พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่า คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความและจำเลยกระทำผิดตามฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ข้อเท็จจริงฟังได้ในเบื้องต้นว่า โจทก์นำเช็คพิพาทเข้าบัญชีของโจทก์ที่ธนาคารนครหลวงไทย จำกัด สาขาลาดพร้าว เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2528 ปรากฏตามเอกสารหมาย จ.2 และธนาคารนครหลวงไทย จำกัดสาขาลาดพร้าว มีหนังสือแจ้งให้โจทก์ทราบว่าธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงินเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2528 ในชั้นพิจารณา โจทก์ไม่ได้นำสืบให้เห็นว่า โจทก์ทราบถึงการกระทำผิดเมื่อใด แต่โจทก์ได้เบิกความไว้ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องว่า โจทก์ทราบถึงการกระทำผิดเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2528 ตามใบแจ้งเอกสารหมาย จ.3 จึงมีปัญหาว่าศาลจะนำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมารับฟังเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้หรือไม่เห็นว่าคำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้ ดังนั้น เมื่อนำคำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมาฟังประกอบคำเบิกความของพยานโจทก์ในชั้นพิจารณาแล้ว ฟังได้ว่าโจทก์ทราบถึงการกระทำผิดเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2528 โจทก์ฟ้องวันที่ 20 มิถุนายน 2528 จึงไม่เกินกำหนด3 เดือน นับแต่วันที่โจทก์ทราบถึงการกระทำผิด คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ โจทก์มีอำนาจฟ้อง”
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาในประเด็นที่ว่า จำเลยกระทำผิดตามฟ้องหรือไม่ ตามรูปคดีต่อไป
