แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อกำหนดในเรื่องค่าเช่าเป็นสาระสำคัญของนิติกรรมสัญญาเช่าเมื่อมีการสำคัญผิดขึ้นสัญญาเช่านั้นย่อมเป็นโมฆะ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าห้องโจทก์ค่าเช่าเดือนละ 500 บาท และเช่าที่ดินอีก 2 แปลง ค่าเช่าเดือนละ 160 บาท จำเลยผิดสัญญาไม่ชำระค่าเช่า โจทก์จึงบอกเลิกสัญญาเช่า จำเลยไม่ยอมออกจากที่เช่าจึงขอให้ศาลบังคับ และให้จำเลยใช้ค่าปรับและค่าเสียหาย
จำเลยต่อสู้ว่า สัญญาเกิดขึ้นโดยกลฉ้อฉลเป็นโมฆะ เพราะโจทก์หลอกลวงให้จำเลยลงชื่อในสัญญาเช่าว่า เช่ากัน 17 เดือน ค่าเช่าห้องเดือนละ 24.50 บาท ค่าเช่าที่ดิน 50 บาท โจทก์ตกเติมและปิดบังสาระสำคัญตอนที่ว่า เมื่อพ้น 17 เดือนแล้วให้คิดค่าเช่าห้องเป็นเดือนละ 500 บาท ค่าเช่าที่ดินเดือนละ 160 บาท สัญญานี้ฝ่าฝืนพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า
ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยเข้าใจผิดในสาระสำคัญแห่งสัญญา เป็นโมฆะ จำเลยได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยสำคัญผิดในสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งนิติกรรมจริง จึงเป็นโมฆะ พิพากษายืน
