แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อกำหนดในเรื่องค่าเช่าเป็นสาระสำคัญของนิติกรรมสัญญาเช่า เมื่อมีการสำคัญผิดขึ้น สัญญาเช่านั้นย่อมเป็นโมฆะ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าห้องโจทก์ค่าเช่าเดือนละ ๕๐๐บาท และเช่าที่ดินอีก ๒ แปลง ค่าเช่าเดือนละ ๑๖๐ บาท จำเลยผิดสัญญาไม่ชำระค่าเช่า โจทก์จึงบอกเลิกสัญญาเช่า จำเลยไม่ยอมออกจากที่เช่า จึงขอให้ศาลบังคับ และให้จำเลยใช้ค่าปรับและค่าเสียหาย
จำเลยต่อสู้ว่า สัญญาเกิดขึ้นโดยกลฉ้อฉลเป็นโมฆะเพราะโจทก์หลอกลวงให้จำเลยลงชื่อในสัญญาเช่าว่า เช่ากัน ๑๗ เดือน ค่าเช่าห้องเดือนละ ๒๘.๕๐ บาท ค่าเช่าที่ดิน ๕๐ บาท โจทก์ตกเติม และปิดบังสาระสำคัญตอนที่ว่า เมื่อพ้น ๑๗ เดือนแล้วให้คิดค่าเช่าห้องเป็นเดือนละ ๕๐๐ บาท ค่าเช่าที่ดินเดือนละ ๑๖๐ บาท สัญญานี้ฝ่าฝืนพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า
ศาลชั้นต้นเชื่ว่าจำเลยเข้าใจผิดในสาระสำคัญแห่งสัญญา เป็น โมฆะ จำเลยได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยสำคัญผิดในสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งนิติกรรมจริง จึงเป็นโมฆะ พิพากษายืน
