แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นยกคำร้องของจำเลยที่ขอฟ้องอุทธรณ์อย่างคนอนาถาและมีคำสั่งว่าหากจำเลยประสงค์จะดำเนินคดีต่อไปให้จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระต่อศาลภายใน 7 วัน จำเลยยื่นคำร้องขออนุญาตวางเงินค่าธรรมเนียมภายหลังสิ้นระยะเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนด อ้างว่าไม่สามารถนำเงินมาวางศาลภายในกำหนดได้เพราะเป็นเงินจำนวนมาก จำเลยรู้เท่าไม่ถึงการณ์และไม่รู้กฎหมาย ดังนี้ไม่ใช่กรณีที่มีเหตุสุดวิสัย ศาลไม่อาจขยายเวลาให้จำเลยวางเงินค่าธรรมเนียมได้
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระค่าซื้ออาหารสัตว์เป็นเงิน 49,827 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย และให้จำเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์
จำเลยอุทธรณ์และยื่นคำร้องขอฟ้องอุทธรณ์อย่างคนอนาถา
ศาลชั้นต้นไต่สวนคำร้องแล้ว มีคำสั่งให้ยกคำร้อง หากจำเลยประสงค์จะดำเนินคดีต่อไป ให้นำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระต่อศาลภายใน 7 วัน
จำเลยยื่นคำร้องเมื่อพ้นกำหนดเวลาตามคำสั่งแล้ว 5 วัน ขออนุญาตวางเงินค่าธรรมเนียม
ศาลชั้นต้นสั่งว่าพ้นระยะเวลาที่ศาลกำหนดไว้แล้วและเหตุผลที่อ้างมาในคำร้องฟังไม่ได้ ให้ยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามคำสั่งของศาลชั้นต้น จำเลยจะต้องวางเงินค่าธรรมเนียมต่อศาลภายในวันที่ 21 มีนาคม 2527 คำร้องของจำเลยเป็นการร้องขอขึ้นมาภายหลังสิ้นระยะเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนด ทั้งข้ออ้างของจำเลยที่ว่าไม่สามารถหาเงินมาวางศาลภายในกำหนดได้เพราะเป็นเงินจำนวนมาก จำเลยรู้เท่าไม่ถึงการณ์และไม่รู้กฎหมายนั้นก็มิใช่กรณีที่มีเหตุสุดวิสัย ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าถือไม่ได้ว่าเป็นพฤติการณ์พิเศษที่จะขอให้ศาลสั่งขยายระยะเวลาได้ให้ยกคำร้องนั้น ศาลฎีกาเห็นด้วยในผล
พิพากษายืน
