แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์เป็นผู้ได้กรรมสิทธิที่บ้านที่สวนโดยการซื้อขายแม้จะมีผู้อื่นครอบครองที่นั้นอยู่ก่อน แต่ถ้านับจากวันโจทก์ได้กรรมสิทธิ ถึงวันโจทก์ฟ้องขับไล่ผู้ครอบครองยังไม่ถึง 10 ปีแล้ว คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความฟ้องขับไล่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๕ โจทก์และผู้มีชื่อได้ขายที่ดินติดต่อเป็นผืนเดียวกันให้ชุน ส. ซื้อแล้วให้คนอื่นปกครองแทน ในพ.ศ. ๒๔๗๗ จำเลยแพ้ความคนอื่นและถูกยึดจนหมด เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๙ ที่ถูก พ.ศ. ๒๔๗๙ จำเลยเข้ามาอาศัยในที่ดินแปลงนี้ ครั้นวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๔๘๓ ขุน ส. ได้มอบให้ ว.ขายที่ดินแปลงนี้คืนให้โจทก์อีก จำเลยไม่คัดค้านและจะขอซื้อแบ่งจากโจทก์ แต่แล้วไม่ซื้อ ขอให้แสดงกรรมสิทธิจำเลยต่อสู้ว่า เป็นที่สวนได้ครอบครองมากกว่า ๑๐ ปี แล้วได้สิทธิ และอื่น ๆ หลายประการ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกันว่า คดีโจทก์ขาดอายุความ ตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๓๗๔,๑๓๗๕ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า ขุน ส.ให้จำเลยอาศัย จำเลยได้ทำเป็นสวนและปลูกเรือนมาก่อนโจทก์ ซื้อที่รายนี้จากขุน ส. แม้จะไม่ฟังว่าจำเลยอาศัยโจทก์ที่รายพิพาทก็เป็นที่บ้านที่สวน โจทก์ได้กรรมสิทธิ์จากการซื้อขาย นับแต่วันโจทก์ได้กรรมสิทธิ์ถึงวันโจทก์ฟ้อง ยังไมถึง ๑๐ ปี คดีของโจทก์หาขาดอายุความไม่
พิพากษากลับ ให้ขับไล่จำเลยและบริวารรื้อบ้านเรือนออกไปจากที่รายพิพาท
