แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สิทธิของผู้ร้องในการยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งปล่อยตัวจากการควบคุมหรือขังโดยผิดกฎหมายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 90 นั้น จะมีอยู่เพียงชั่วระยะเวลาที่ผู้ร้องถูกควบคุมหรือขังอยู่เท่านั้นถ้าผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวไปแล้วสิทธิในการขอให้ศาลสั่งปล่อยตามบทกฎหมายดังกล่าวย่อมระงับ ดังนั้นเมื่อศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้องของผู้ร้องและผู้ร้องอุทธรณ์แต่ปรากฏว่าผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวไปแล้วก่อนที่จะยื่นอุทธรณ์ สิทธิของผู้ร้องที่จะร้องขอให้ศาลสั่งปล่อยจึงเป็นอันระงับไปแล้วก่อนที่ผู้ร้องจะยื่นอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู้ร้องจึงเป็นการไม่ชอบศาลฎีกาย่อมพิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 1853/2506)
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าถูกพันตำรวจตรีอุทิศกล่าวหาว่าเป็นบุคคลซึ่งเป็นภัยต่อสังคมได้จับผู้ร้องขังไว้ ผู้ร้องเป็นผู้ประกอบอาชีพโดยสุจริต จึงขอให้ปล่อยตัว
พันตำรวจตรีอุทิศคัดค้านว่า ผู้ร้องเป็นเจ้ามือสลากกินรวบ การจับกุมคุมขังปฏิบัติไปตามขั้นตอนตามคำสั่งกระทรวงมหาดไทย ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วสั่งให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ แต่ปรากฏว่าผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวไปแล้วจึงไม่สั่งให้ปล่อยตัวผู้ร้องตามคำขอ
ผู้คัดค้านฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ผู้ร้องยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นเมื่อวันที่ 10พฤศจิกายน 2519 ขอให้สั่งปล่อยตัวผู้ร้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 90 โดยอ้างว่าถูกพันตำรวจตรีอุทิศสารวัตรใหญ่สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองพิจิตรขังโดยผิดกฎหมาย ตั้งแต่วันที่ 8 พฤศจิกายน2519 ตลอดมา ผู้คัดค้านยื่นคำร้องคัดค้านว่า ผู้ร้องเป็นผู้มีพฤติการณ์เป็นภัยต่อสังคม การขังไม่ผิดกฎหมาย ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้ว วินิจฉัยว่าการควบคุมชอบด้วยกฎหมาย มีคำสั่งยกคำร้องของผู้ร้องเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2519ต่อมาวันที่ 27 พฤศจิกายน 2519 ผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวตามหนังสือว่าที่พันตำรวจเอกมหิดลผู้กำกับการตำรวจภูธรจังหวัดพิจิตร ลงวันที่ 25 พฤศจิกายน2519 ถึงผู้ว่าราชการจังหวัดพิจิตรและลงวันที่ 26 พฤศจิกายน 2519 ถึงสารวัตรใหญ่สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองพิจิตร ครั้นวันที่ 29 พฤศจิกายน2519 ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การจับกุมขังผู้ร้องเป็นการผิดกฎหมายพิพากษากลับคำสั่งศาลชั้นต้น ผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องสั่งให้ปล่อยตัวผู้ร้อง ผู้คัดค้านฎีกา พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า สิทธิของผู้ร้องในการยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งปล่อยตัวจากการควบคุมหรือขังโดยผิดกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 90 นั้นจะมีอยู่เพียงชั่วระยะเวลาที่ผู้ร้องถูกควบคุมหรือขังอยู่เท่านั้น ถ้าผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวไปแล้ว ผู้ร้องไม่มีอำนาจร้องต่อศาลขอให้ปล่อย สิทธิในการขอให้ศาลสั่งปล่อยตามบทกฎหมายดังกล่าวย่อมระงับ คดีนี้ปรากฏว่าผู้ร้องได้รับการปล่อยตัวไปแล้วเมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน 2519 สิทธิของผู้ร้องที่จะร้องขอให้ปล่อยศาลสั่งปล่อยเป็นอันระงับไปแล้วก่อนผู้ร้องจะยื่นอุทธรณ์ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1853/2506 นายเผือก แก้วพูน ผู้ร้อง ที่ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู้ร้องจึงเป็นการไม่ชอบ
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกคำร้องของผู้ร้องตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
