แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยฐานทำให้ทรัพย์ของใช้ในราชการเสียหายตาม ม.325 โดยให้จำคุก 2 เดือน แต่ให้รอการลงอาญาไว้นั้น จำเลยจะฎีกาว่า ทรัพย์ที่เสียหายนั้นไม่ใช่ทรัพย์ที่ใช้ในทางราชการไม่ได้ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา 220.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบังอาจใช้จ้างวานนายมูล กับพวกรื้อถอนโรงเรือนซึ่งเป็นของสำหรับใช้ในราชการของกรมยุทธโยธาทหารบก ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๒๕, ๑๗๔, ๑๗๕.
ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายบุญยัง ประมูลโรงเรือนนี้ได้ทำสัญญาซื้อขายกับกรมยุทธโยธาแล้ว แต่ยังไม่ได้โอนกรรมสิทธิ์ นายบุญยังมิได้ให้จำเลยรื้อ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๒๕ ให้จำคุก ๒ เดือน แต่ให้รอการลงอาญาไว้
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า โรงเรือนนี้กรมยุทธโยธาขายแก่นายบุญยังแล้ว จะถือว่าเป็นของใช้ในราชการไม่ได้
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าขณะโรงเรือนถูกรื้อถอน เป็นทรัพย์ของกรมยุทธโยธา ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษจำเลยเพียง ๒ เดือน และให้รอการลงอาญาไว้ จึงฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา ๒๒๐ แต่ฎีกาของจำเลยเป็นเรื่องเกี่ยวกับข้อเท็จจริง จึงต้องห้าม ให้ยกฎีกาจำเลย
