แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ห้องคดีอาญาที่หาว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาควบคุมนั้น
หากในฟ้องไม่กล่าวให้ชัดแจ้งว่าจำเลยเป็นผู้ทำกิจการจำหน่ายยาสูบให้แก่ผู้บริโภคทั่วๆ ไปแล้ว ศาลพิพากษายกฟ้องเพราะอาจเป็นการขายแต่ครั้งคราวเดียวซึ่งยังไม่ถือว่าเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบตามพระราชบัญญัติยาสูบ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องกล่าวว่า อาศัยอำนาจตามความมาตรา 19 แห่งพระราชบัญญัติยาสูบ 2486 อธิบดีกรมสรรพสามิตได้ประกาศกำหนดราคายาสูบให้ผู้ขายปลีกยาสูบตราฆ้องที่บรรจุซองละ 10 มวน ขายไม่เกินซองละ 1.00 บาท ตามสำเนาประกาศท้ายฟ้อง จำเลยเป็นผู้ขายยาสูบได้ทราบประกาศที่กล่าวแล้ว ได้บังอาจขายปลีกยาสูบตราฆ้องให้แก่ผู้มีชื่อไปซองละ 1.25 บาท เป็นการเกินราคาที่ทางการกำหนดไว้จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์มิได้บรรยายฟ้องว่า ที่เกิดเหตุเป็นเขตจำหน่ายยาสูบ และจำเลยเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบและได้ทราบประกาศแล้ว จึงยังหาผิดตามมาตรา 19 แห่งพระราชบัญญัติยาสูบ 2486 ไม่ ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องโจทก์ไม่ชัดว่า จำเลยขายยาสูบเป็นการค้าหรือไม่ อาจขายเพียงครั้งคราวเดียวเท่านั้น ซึ่งยังถือไม่ได้ว่าเป็นผู้จำหน่ายยาสูบตามพระราชบัญญัติยาสูบและไม่ปรากฏชัดว่าที่เกิดเหตุเป็นเขตจำหน่ายยาสูบและจำเลยได้ทราบประกาศแล้วพิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องของโจทก์ไม่ชัดแจ้งว่าจำเลยเป็นผู้ทำกิจการจำหน่ายยาสูบให้แก่ผู้บริโภคทั่ว ๆ ไปเท่าที่โจทก์กล่าวว่าจำเลยเป็นผู้ขายยาสูบนั้น อาจเป็นการขายแต่ครั้งคราวเดียวก็ได้ ซึ่งยังถือว่าเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติยาสูบไม่ได้
พิพากษายืน
