แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
จำเลยอุทธรณ์และยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่ต้อง ใช้ แทนโจทก์เมื่อครบกำหนดระยะเวลาวางเงินไปแล้ว โดย อ้าง ว่าจำเลยป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่และหาเงินได้ไม่ทัน ถือ ไม่ได้ว่าเป็นกรณีที่มีเหตุสุดวิสัยจำเลยจึงไม่มีสิทธินำเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางตาม คำร้อง.
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากจำเลยอุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้น พร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่ต้องใช้แทนโจทก์ไปอีก 5 วัน ศาลชั้นต้นอนุญาต แต่เมื่อครบกำหนด จำเลยไม่นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมดังกล่าวมาวาง ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย หลังจากศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าวแล้ว ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องขอนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางอ้างว่า ที่ไม่สามารถนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางได้ตามกำหนดเพราะหาเงินได้ไม่ครบ ต้องเดินทางไปขอยืมจากญาติพี่น้องที่จังหวัดภูเก็ต แล้วเกิดป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ต้องพักรักษาตัวอยู่ที่จังหวัดดังกล่าวเป็นเวลา 5 วัน เมื่อหายแล้วจึงได้รีบเดินทางกลับมา
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว สั่งยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าวเป็นการขอขยายระยะเวลาตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 23 ซึ่งจำเลยจะต้องมีคำร้องขอเสียภายในวันที่ 1 กันยายน2531 เป็นอย่างช้า พ้นวันดังกล่าวนี้แล้วจะขอชยายระยะเวลาอีกไม่ได้เว้นแต่ในกรณีที่มีเหตุสุดวิสัย จึงจะขอขยายระยะเวลาต่อไปอีกได้แต่ข้ออ้างของจำเลยที่ว่า จำเลยป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ก็ดี และหาเงินได้ไม่ทันก็ดี ถือไม่ได้ว่ากรณีที่มีเหตุสุดวิสัย จำเลยจึงไม่มีสิทธินำเงินค่าฤชาธรรมเนียมมาวางตามคำร้อง
พิพากษายืน.
