แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กระบวนพิจารณาคดีแรงงานนั้น หากจำเลยประสงค์จะยื่นคำให้การเป็นหนังสือก็ชอบที่จะยื่นก่อนวันนัดพิจารณา ถ้ามิได้ยื่นไว้ในวันพิจารณาจำเลยจะให้การต่อศาลแรงงานด้วยวาจาให้ศาลแรงงานจดบันทึกก็ได้ คำให้การดังกล่าวต่างก็เป็นคำให้การที่ชอบด้วยกฎหมาย หลังจากนั้นหากจำเลยประสงค์จะให้การในเรื่องหนึ่งเรื่องใดอีก ก็ต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 179,180 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 31 โดยจะต้องทำเป็นคำร้องยื่นต่อศาลแรงงานเพื่อพิจารณาสั่งตามบทกฎหมายดังกล่าว การที่จำเลยให้การด้วยวาจาในวันนัดพิจารณาซึ่งศาลแรงงานจดบันทึกไว้แล้ว ในวันนัดสืบพยานโจทก์นัดแรกจำเลยทำคำให้การเป็นหนังสือยื่นต่อศาลแรงงานอีก โดยมิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามบทกฎหมายดังกล่าว จึงเป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาที่ไม่ชอบศาลแรงงานย่อมไม่รับคำให้การที่ยื่นนั้น.
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองสำนวนฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองซึ่งเป็นนายจ้างร่วมกันชำระค่าล่วงเวลา ค่าจ้างพร้อมเงินเพิ่มสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชยและเงินค้ำประกันให้แก่โจทก์ทั้งสองพร้อมดอกเบี้ย
ในวันนัดพิจารณาจำเลยทั้งสองให้การด้วยวาจาว่าจำเลยไม่ต้องจ่ายค่าจ้างค้างจ่ายค่าล่วงเวลาคิดมาไม่ถูกต้องเงินค้ำประกันก็ไม่ถูกต้อง
ก่อนวันนัดสืบพยานโจทก์จำเลยทั้งสองยื่นคำให้การเป็นหนังสือโดยมีข้อความโต้แย้งอัตราเงินเดือนวันหยุดงานชั่วคราวและการทำงานล่วงเวลากับต่อสู้ว่าเป็นฟ้องซ้ำศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าสำเนาให้โจทก์พิเคราะห์แล้วเห็นว่าจำเลยได้ให้การด้วยวาจาไว้แล้วจำเลยจะให้การอีกไม่ได้นอกจากขอแก้ไขเพิ่มเติมซึ่งต้องทำก่อนวันสืบพยานและคำให้การนี้มิใช่คำขอแก้ไขเพิ่มเติมจึงไม่รับคำให้การ
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยทั้งสองจ่ายค่าจ้างสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชยกับเงินประกันพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ทั้งสองคำขออื่นให้ยก
จำเลยทั้งสองสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่าคดีมีปัญหาเพียงประการเดียวว่าจำเลยทั้งสองมีสิทธิยื่นคำให้การเป็นหนังสือหลังจากที่ได้ให้การด้วยวาจาไว้แล้วหรือไม่จำเลยอุทธรณ์ว่าตามคำให้การเป็นหนังสือของจำเลยนั้นจำเลยได้ให้การต่อสู้ในเรื่องฟ้องซ้ำไว้ด้วยเมื่อศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับจึงมิได้กำหนดประเด็นในเรื่องฟ้องซ้ำไว้การดำเนินกระบวนพิจารณาตลอดมาจนมีคำพิพากษาจึงไม่ชอบพิเคราะห์แล้วได้ความว่าจำเลยได้ให้การต่อศาลแรงงานกลางเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2529 ซึ่งเป็นวันนัดพิจารณาและศาลแรงงานกลางได้บันทึกคำให้การของจำเลยไว้ในรายงานกระบวนพิจารณาฉบับลงวันที่ 30 ธันวาคม 2529 และให้นัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ 8 และ 15 มกราคม 2530 ในวันที่ 8 มกราคม 2530 ซึ่งเป็นวันนัดสืบพยานโจทก์นัดแรกจำเลยได้ยื่นคำให้การเป็นหนังสือดังกล่าวซึ่งศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่าสำเนาให้โจทก์พิเคราะห์แล้วเห็นว่าจำเลยได้ให้การด้วยวาจาไว้แล้วเมื่อวันที่ 30ธันวาคม 2529 จำเลยจึงยื่นคำให้การอีกไม่ได้นอกจากจะแก้ไขเพิ่มเติมคำให้การซึ่งต้องทำก่อนวันสืบพยานและคำให้การนี้มิใช่คำขอแก้ไขเพิ่มเติมจึงไม่รับคำให้การ ศาลฎีกาเห็นว่าคดีแรงงานเป็นคดีที่มีลักษณะพิเศษแตกต่างกับคดีแพ่งธรรมดา การดำเนินคดีจะต้องเป็นไปโดยสะดวกประหยัดและรวดเร็วด้วยเหตุนี้พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ.2522 มาตรา 37 จึงกำหนดว่าเมื่อศาลแรงงานรับคดีไว้พิจารณาแล้วให้ศาลแรงงานกำหนดวันเวลาในการพิจารณาและออกหมายเรียกจำเลยและจำเลยจะยื่นคำให้การเป็นหนังสือก่อนวันเวลาที่ศาลแรงงานนัดให้มาศาลก็ได้ ดังนั้นหากจำเลยประสงค์จะยื่นคำให้การเป็นหนังสือจำเลยก็ชอบที่จะต้องยื่นก่อนวันนัดพิจารณา แต่ถ้าหากจำเลยมิได้ยื่นคำให้การเป็นหนังสือไว้ดังกล่าวจำเลยก็หาหมดสิทธิที่จะให้การต่อสู้คดีเสียเลยไม่โดยความในมาตรา 39 กำหนดไว้ว่าในกรณีมีประเด็นที่ยังไม่อาจตกลงกันหรือไม่อาจประนีประนอมยอมความกันให้ศาลแรงงานจดประเด็นข้อพิพาทและบันทึกคำแถลงของโจทก์กับคำให้การของจำเลยแล้วอ่านให้คู่ความฟังและให้ลงลายมือชื่อไว้ซึ่งหมายความว่าในวันนัดพิจารณาจำเลยยังมีสิทธิให้การต่อศาลแรงงานด้วยวาจาและศาลแรงงานจะบันทึกคำให้การของจำเลยไว้คำให้การของจำเลยไม่ว่าจะเป็นคำให้การเป็นหนังสือหรือคำให้การด้วยวาจาก็ดีต่างก็เป็นคำให้การที่ชอบด้วยกฎหมายทั้งสิ้นหลังจากนั้นหากจำเลยประสงค์จะให้การในเรื่องหนึ่งเรื่องใดอีกจำเลยก็ชอบที่จะต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 179, 180 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ.2522 มาตรา 31 โดยจะต้องทำเป็นคำร้องยื่นต่อศาลแรงงานกลางเพื่อพิจารณาสั่งตามบทกฎหมายดังกล่าว การที่จำเลยทำคำให้การเป็นหนังสือแล้วยื่นต่อศาลแรงงานกลางโดยมิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามบทกฎหมายดังกล่าวจึงเป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาที่ไม่ชอบ ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับคำให้การของจำเลยมานั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยอุทธรณ์ของจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
