แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์จ่ายเงินค่าเสียหายให้แก่จำเลยด้วยความสำคัญผิดว่าอ. ผู้ขับขี่รถยนต์ที่โจทก์รับประกันภัยเป็นฝ่ายประมาท ต่อมาศาลฎีกาพิพากษาว่า อ. มิใช่ผู้ประมาท ดังนี้ที่จำเลยรับเงินไปจากโจทก์ จึงเป็นการรับชำระหนี้ที่ไม่มีมูลหนี้ที่จะอ้างได้ตามกฎหมาย เมื่อได้อ่านคำพิพากษาศาลฎีกาคดีดังกล่าวให้คู่ความฟังในวันใดถือว่าโจทก์รู้ความจริงที่ได้ชำระหนี้แก่จำเลยโดยปราศจากมูลหนี้ในวันนั้น สิทธิของโจทก์ที่จะฟ้องเรียกเงินคืนฐานลาภมิควรได้จึงเริ่มต้นนับในวันดังกล่าว เมื่อโจทก์ฟ้องคดียังไม่พ้นกำหนด 1 ปี จึงไม่ขาดอายุความ.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์รับประกันภัยรถยนต์หมายเลขทะเบียน 9น-1760นายอุ่นขับรถยนต์คันดังกล่าวไปชนกับรถยนต์หมายเลขทะเบียนกท.ห-0012 ซึ่งจำเลยรับประกันภัยไว้ พนักงานสอบสวนเห็นว่าเป็นความประมาทของนายอุ่น โจทก์จึงยอมจ่ายเงิน 30,000 บาท แก่จำเลย ภายหลังศาลฎีกาได้พิพากษาในคดีแพ่งว่านายอุ่นมิใช่ผู้ประมาท การที่จำเลยรับเงินค่าสินไหมทดแทนเกี่ยวกับค่าเสียหายของรถยนต์หมายเลขทะเบียน กท.ห-0012 ไปจากโจทก์ จึงปราศจากมูลอันจะอ้างกฎหมายได้ ขอให้จำเลยคืนเงิน 30,000 บาท รวมดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่า ค่าเสียหายนั้นโจทก์ได้ใช้แก่จำเลยตามสัญญาประนีประนอมยอมความแล้ว โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง อายุความที่โจทก์จะบังคับจำเลยได้สิ้นสุดลงแล้ว ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนเงิน 30,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติตามคำพิพากษาของศาลล่างทั้งสองว่า โจทก์ได้จ่ายเงินเป็นค่าเสียหายตามเอกสารหมาย จ.1 จำนวนเงิน 30,000 บาท ให้แก่จำเลยด้วยความสำคัญผิดว่า นายอุ่นผู้ขับขี่รถยนต์หมายเลขทะเบียนที่ 9น-1760กรุงเทพมหานคร ที่โจทก์รับประกันภัยไว้เป็นฝ่ายขับรถยนต์ไปชนรถยนต์หมายเลขทะเบียนที่ กท.ห-0012 ซึ่งจำเลยรับประกันภัยไว้โดยความประมาท ต่อมาภายหลังในต้นเดือนตุลาคม 2521 นายทองดี กันตะศรี ได้เป็นโจทก์ฟ้องนายวุฒิชัย ชัยวัฒน์ กับพวกเป็นจำเลยและโจทก์เป็นจำเลยร่วมเรียกค่าเสียหายในมูลเหตุละเมิดเดียวกันและศาลฎีกาพิพากษาว่า นายอุ่นมิใช่ผู้ประมาทดังนั้น ที่จำเลยรับเงินค่าสินไหมทดแทนจำนวนเงิน 30,000 บาท ไปจากโจทก์ จึงรับชำระหนี้ที่ไม่มีมูลหนี้ที่จำเลยจะอ้างได้ตามกฎหมาย มีปัญหาที่จะวินิจฉัยในชั้นฎีกาเพียงว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ เห็นว่าสำนวนคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 3288/2525 ของศาลชั้นต้น ซึ่งนายทองดี กันตะศรี เป็นโจทก์ฟ้องนั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า นายอุ่นมิได้ประมาท แม้คดีนั้นจำเลยจะมิได้เป็นคู่ความ แต่จำเลยก็มิได้ให้การปฏิเสธและมิได้นำสืบหักล้างเป็นอย่างอื่นในคดีนี้ จึงฟังได้ว่านายอุ่นมิได้ประมาท เมื่อศาลแพ่งอ่านคำพิพากษาศาลฎีกาคดีดังกล่าวให้คู่ความฟังในวันที่ 5 ตุลาคม 2526 ถือว่าโจทก์เพิ่งรู้ความจริงที่โจทก์ได้ชำระหนี้ให้แก่จำเลยโดยปราศจากมูลหนี้ในวันนั้น สิทธิของโจทก์ที่จะฟ้องเรียกเงินคืนฐานลาภมิควรได้จึงเริ่มต้นนับในวันดังกล่าว มิใช่เริ่มนับดังที่จำเลยฎีกา โจทก์ฟ้องคดีนี้วันที่ 1 ตุลาคม 2527 จึงยังไม่พ้นกำหนดปีหนึ่งนับแต่เวลาที่โจทก์รู้ว่าตนมีสิทธิเรียกเงินคืน ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ
พิพากษายืน.
