แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ฎีกาของจำเลยมิได้โต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าไม่ถูกต้องผิดพลาดอย่างไร เป็นฎีกาที่ไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา 249.
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารรื้อถอนโรงเรือนและสิ่งปลูกสร้างออกจากที่พิพาทกับให้ชำระค่าเช่าและค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยยื่นคำร้องขอให้พิจารณาใหม่ โดยอ้างว่าไม่ได้จงใจขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
โจทก์ยื่นคำคัดค้าน
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า คำร้องของจำเลยไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 วรรคสอง ให้ยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีนี้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คำขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยกล่าวแต่เพียงว่า หากจำเลยเข้ามาต่อสู้คดีมีทางชนะได้ เป็นข้ออ้างลอย ๆ ไม่ได้แสดงเหตุโดยละเอียดชัดแจ้งว่าคำพิพากษาของศาลชั้นต้นไม่ชอบหรือไม่ถูกต้องอย่างไร ถือไม่ได้ว่าได้แสดงข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลชั้นต้นโดยละเอียดแจ้งชัดจึงเป็นคำร้องที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 208 วรรคสอง จำเลยฎีกาว่า ที่ดินแปลงที่โจทก์ฟ้องขับไล่เป็นของบิดามารดาจำเลย ซึ่งซื้อมาจากเพื่อนบ้านเมื่อปีพ.ศ. 2508 และได้ครอบครองทำประโยชน์ตลอดมา จำเลยไม่ได้อยู่ในที่ดินและไม่ได้เช่าที่ดินดังกล่าวจากโจทก์สัญญาเช่าโจทก์ทำขึ้นเองโดยปลอมลายมือชื่อของจำเลย ศาลอุทธรณ์ยกคำร้องของจำเลยเป็นการปิดโอกาสไม่ให้จำเลยได้ต่อสู้คดีโจทก์ ดังนี้เห็นว่าฎีกาของจำเลยดังกล่าวมิได้โต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าไม่ถูกต้องหรือผิดพลาดอย่างไร จึงเป็นฎีกาที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย”
พิพากษายกฎีกาจำเลย.
