คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2750/2517

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

คำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นพยานเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264, 265, 268, 177, 83 และ 91

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า พยานหลักฐานโจทก์ไม่เพียงพอว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง จะนำคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมาพิจารณาเพื่อลงโทษหาได้ไม่พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่าคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้อง นำมาใช้ในชั้นพิจารณาได้ คดีจึงฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำพยานในชั้นไต่สวนมูลฟ้องเป็นพยานเอกสารที่ใช้อ้างเป็นพยานหลักฐานในชั้นพิจารณาได้ สำหรับคดีนี้ถึงจะนำคำเบิกความของโจทก์ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องมาพิจารณาด้วยก็ไม่ทำให้พยานหลักฐานโจทก์ดีขึ้นพอที่จะฟังลงโทษจำเลย

พิพากษายืน

Share