แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์มอบอำนาจให้ พ. ฟ้องคดีต่อศาลแพ่งโดยระบุในหนังสือมอบอำนาจผิดพลาดไปว่าให้ฟ้องต่อศาลแพ่งธนบุรี การระบุชื่อศาลที่จะฟ้องร้องผิดพลาดเป็นข้อบกพร่องเกี่ยวกับอำนาจฟ้องของผู้รับมอบอำนาจแต่ต่อมาก่อนส่งหมายนัดและสำเนาคำฟ้องให้จำเลยโจทก์ได้ยื่นใบมอบอำนาจใหม่ระบุว่า มอบอำนาจให้ฟ้องจำเลยทั้งสองต่อศาลแพ่ง ถือได้ว่าโจทก์ได้แก้ไขข้อบกพร่องเกี่ยวกับอำนาจฟ้องของผู้รับมอบอำนาจดังกล่าวแล้วโจทก์จึงมีอำนาจฟ้อง
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยทั้งสองเด็ดขาดตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 14 จำเลยที่ 2อุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาที่จะวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยที่ 2 คือปัญหาแรก โจทก์มีอำนาจฟ้องหรือไม่ ที่จำเลยที่ 2 ฎีกาว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง เพราะหนังสือมอบอำนาจที่โจทก์ยื่นพร้อมคำฟ้องระบุว่าให้ฟ้องจำเลยทั้งสองต่อศาลแพ่งธนบุรีมิได้มอบอำนาจให้ฟ้องต่อศาลชั้นต้น (ศาลแพ่ง) นั้น เห็นว่าการที่โจทก์มอบอำนาจให้นายพิทยา เพชรพลอย ฟ้องคดีนี้โดยระบุในหนังสือมอบอำนาจตามเอกสารท้ายฟ้องหมายเลข 3ว่าให้ฟ้องคดีต่อศาลแพ่งธนบุรีนั้นเป็นการระบุชื่อศาลที่จะฟ้องร้องผิดพลาดอันเป็นข้อบกพร่องเกี่ยวกับอำนาจฟ้องของผู้รับมอบอำนาจแต่ต่อมาก่อนส่งหมายนัดและสำเนาคำฟ้องให้จำเลยโจทก์ได้ยื่นใบมอบอำนาจใหม่ตามสำเนาเอกสารท้ายคำร้องของ โจทก์ฉบับลงวันที่ 23 พฤษภาคม 2533 ระบุว่ามอบอำนาจให้ฟ้องจำเลยทั้งสองต่อศาลชั้นต้น (ศาลแพ่ง) ถือได้ว่าโจทก์ได้แก้ไขข้อบกพร่องเกี่ยวกับอำนาจฟ้องของผู้รับมอบอำนาจดังกล่าวแล้วโจทก์จึงมีอำนาจฟ้องคดีนี้ ที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่าโจทก์มีอำนาจฟ้องศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย”
พิพากษายืน
