แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยออกเช็คให้ผู้เสียหายเพื่อเป็นการค้ำประกันการที่ผู้เสียหายนำที่ดินไปจำนองประกันเงินกู้ที่จำเลยกับภริยากู้ไปจากธนาคาร จำเลยย่อมไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2497 มาตรา 3 ตามที่โจทก์ฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ออกเช็คของธนาคารกสิกรไทย จำกัดสาขากันทรลักษ์ หมายเลข พี.บี.เอ็ม.731540 สั่งจ่ายเงิน 200,000บาท มอบให้แก่นายพิมพ์ผู้เสียหาย ต่อมาผู้เสียหายได้มอบเช็คให้นายวีระพรบุตรชายนำเช็คดังกล่าวไปขึ้นเงินจากธนาคารตามเช็คธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน อ้างว่าเงินในบัญชีไม่พอจ่าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2497 มาตรา 3
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2497 มาตรา 3 จำคุก 6 เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยออกเช็คพิพาทให้ผู้เสียหายเพื่อเป็นการค้ำประกันการที่ผู้เสียหายนำที่ดินไปจำนองประกันเงินกู้ที่จำเลยกับภริยากู้ไปจากธนาคารกสิกรไทย จำกัดสาขากันทรลักษ์ จำนวน 200,000 บาทตามสัญญากู้ สัญญาค้ำประกัน และโฉนดเลขที่ 233 ที่จำเลยอ้างส่งศาล จำเลยจึงไม่มีความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง
พิพากษายืน
