แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมทแอมเฟตามีนและเฮโรอีนต่างก็เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 ตามบัญชีท้ายประกาศกระทรวง สาธารณสุข ฉบับที่ 135 (พ.ศ. 2539) ซึ่งกำหนดให้เมทแอมเฟตามีนเป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 ลำดับที่ 20 ส่วนเฮโรอีนอยู่ในลำดับที่ 14 เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีวัตถุแห่งการกระทำความผิดดังกล่าวไว้ในครอบครองในวาระเดียวกัน ดังนั้น แม้วัตถุแห่งการกระทำความผิดจะต่างชนิดกันแต่ก็ต่างเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท 1 ด้วยกัน การกระทำของจำเลยจึงเป็นกรรมเดียว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๔, ๗, ๘, ๑๕, ๖๗, ๑๐๒ ป.อ. มาตรา ๙๑ ริบของกลาง และบวกโทษจำคุกของจำเลยในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๖๔๙๑/๒๕๔๑ ของศาลแขวงพระโขนง เข้ากับโทษของจำเลยในคดีนี้
จำเลยให้การรับสารภาพและรับว่าเป็นบุคคลเดียวกันกับจำเลยในคดีที่โจทก์ขอให้บวกโทษ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๑๕ วรรคหนึ่ง, ๖๗ ฐานมีเมทแอมเฟตามีน จำคุก ๒ ปี ฐานมีเฮโรอีน จำคุก ๒ ปี รวมจำคุก ๔ ปี จำเลยให้การรับสารภาพ เป็นประโยชน์ แก่การพิจารณามีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตาม ป.อ. มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๒ ปี บวกโทษจำคุกที่รอการลงโทษไว้เข้ากับโทษคดีนี้ เป็นจำคุก ๒ ปี ๑๕ วัน ริบของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ขอให้ลงโทษสถานเบา
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ฐานมีเมทแอมเฟตามีนและเฮโรอีนไว้ในครอบครอง จำคุก ๑ ปี และปรับ ๒๐,๐๐๐ บาท จำเลยให้การรับสารภาพ มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตาม ป.อ. มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๖ เดือน และปรับ ๑๐,๐๐๐ บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษมีกำหนด ๒ ปี ให้จำเลยไปรายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติทุก ๑ เดือนต่อ ๑ ครั้ง ภายในระยะเวลา ๖ เดือนแรก ทุก ๒ เดือนต่อ ๑ ครั้ง จนกว่าจะครบระยะเวลาที่รอการลงโทษ กับให้จำเลย ทำกิจกรรมบริการสังคมหรือสาธารณประโยชน์ตามที่พนักงานคุมประพฤติและจำเลยเห็นสมควรมีกำหนดเวลา ๑๕ ชั่วโมง ห้ามจำเลยเกี่ยวข้องกับยาเสพติดให้โทษทุกประเภทโดยเด็ดขาดตาม ป.อ. มาตรา ๕๖ หากจำเลยไม่ชำระค่าปรับ ให้จัดการตาม ป.อ. มาตรา ๒๙, ๓๐ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา โดยอัยการสูงสุดรับรองให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุตามฟ้อง จำเลยมีเมทแอมเฟตามีน จำนวน ๖ เม็ด น้ำหนัก ๐.๕๔๐ กรัม และเฮโรอีนจำนวน ๒ ห่อ น้ำหนัก ๐.๑๔๐ กรัม ไว้ในครอบครองโดยฝ่าฝืนกฎหมาย เมื่อเมทแอมเฟตามีนและเฮโรอีนต่างก็เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท ๑ ตามบัญชีท้ายประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ ๑๓๕ (พ.ศ. ๒๕๓๙) ซึ่งกำหนดให้เมทแอมเฟตามีนเป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท ๑ ลำดับที่ ๒๐ ส่วนเฮโรอีนอยู่ใน ลำดับที่ ๑๔ การที่โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีวัตถุแห่งการกระทำความผิดดังกล่าวไว้ในครอบครองในวาระเดียวกันเช่นนี้ แม้วัตถุแห่งการกระทำความผิดจะต่างชนิดกัน แต่ก็ต่างเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท ๑ ด้วยกัน การกระทำของจำเลยจึงเป็นกรรมเดียว
พิพากษายืน
