แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยยื่นระบุพะยายก่อนวันเริ่มต้นสืบพะยานเพียง 2 วัน ถือว่าการยื่นระบุพะยานของจำเลยฝ่าฝืน ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 88 ซึ่งกำหนดให้ยื่นก่อนวันเริ่มต้นสืบพะยาน 3 วัน คือ 3 วันเต็ม แต่หากคดีมีเหตุสมควร เพื่อความยุตติธรรม ศาลก็อนุญาตให้ยื่นบัญชีระบุพะยานนั้นได้.
ย่อยาว
ได้ความว่า ศาลนัดสืบพะยานนัดแรกในวันที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๔๙๑ จำเลยยื่นบัญชีระบุพะยานในวันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๔๙๑ ศาลชั้นต้นสั่งอนุญาต ถึงวันนัดได้สืบพะยานโจทก์ ๒ ปาก แล้วเลื่อนไปนัดพะยานโจทก์ต่อไป ในระหว่างนั้นโจทก์ยื่นคำร้องคัดค้านว่า การยื่นบัญชีระบุพะยานจำเลยฝ่าฝืน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๘
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การยื่นบัญชีระบุพะยานจำเลยไม่ถูกต้อง จึงไม่ยอมรับฟังพะยานจำเลย งดสืบพะยานโจทก์ต่อไป พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การยื่นบัญชีระบุพะยานของจำเลยฝ่าฝืนต่อ ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๘ จริง แต่กรณีมีเหตุการผ่อนผันให้จำเลย ให้รับใบระบุพะยานให้จำเลยตามมาตรา ๘๗ ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้รับสืบพะยานจำเลย
โจทก์ฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า การยื่นใบระบุพะยานของจำเลยฝ่าฝืน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๘ จริง เพราะถือว่าวันที่ ๓๐ สิงหาคม เป็นวันเริ่มต้นสืบพะยาน จำเลยจะต้องยื่นก่อนไม่น้อยกว่า ๓ วันคือ ๓ วันเต็ม แต่ ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๗ วรรค ๒ ให้อำนาจศาลที่จะรับฟังพะยานหลักฐานอันฝ่าฝืนบทบัญญัติดังกล่าวได้ เห็นว่าจำเลยมิได้จงใจฝ่าฝืน ยื่นช้าไปเพียงวันดียวโดยรู้เท่าไม่ถึงการ และชั้นแรกศาลก็สั่งรับ และคดีมีเหตุเพื่อความยุตติธรรม สมควรรับฟังพะยานหลักฐานของจำเลยในคดีนี้ได้
พิพากษายืน.
