แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของโรงค้าซึ่งเสียภาษีโรงค้าได้ขายของราคา 18 บาทผู้ซื้อได้ผ่อนใช้ไปคราวแรก 15 บาท ผู้ขายได้เขียนใบรับและปิดอากรแสตมป์ไว้แล้ว ตั้งใจว่าเมื่อชำระเงินครบจึงจะให้ใบรับ ดังนี้ จำเลยจึงยังไม่มีผิด (อ้างฎีกาที่ 235/2484)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยเป็นผู้ประกอบการค้าซึ่งตั้งโรงค้าและเสียภาษีโรงค้า จำเลยได้ขายครุถังให้แก่ผู้มีชื่อไปรวมราคา18 บาท ผู้ซื้อได้ชำระราคาให้จำเลยรับไว้แล้ว 15 บาท จำเลยไม่ออกใบรับปิดอากรแสตมป์ให้แก่ผู้ซื้อ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับว่าได้ขายครุ 1 หาบเป็นราคา 18 บาทให้แก่นางคำ นางคำได้ชำระเงินให้จำเลย 15 บาทก่อน ส่วนอีก 3 บาทนั้นว่าประเดี๋ยวจะเอามาให้จำเลยได้รับเงินและมอบครุให้นางดำไป กับได้เขียนใบรับเงินในจำนวน18 บาท และปิดอากรแสตมป์ขีดฆ่าไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้มอบใบรับเงินให้นางคำ พอนางดำออกไปพ้นร้านก็ถูกนายเสมอเสมียนสรรพากรบันทึกถ้อยคำไว้ ในวันนั้นนางดำกลับมาชำระให้แก่จำเลย จำเลยก็ฉีกใบรับเงินให้นางดำไป โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ปรับ 50 บาทตามประมวลรัษฎากรมาตรา 127
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยขายครุรายนี้ มิใช่เป็นการขายที่มีเงื่อนไขให้ชำระราคาภายหลังงวดเดียวหรือหลายงวด จำเลยจึงไม่มีหน้าที่จะต้องออกใบรับทุกคราวที่ได้รับชำระราคาตามบทบัญญัติในวรรค 2 แห่งมาตรา 105 ที่แก้ไขเพิ่มเติม จำเลยจึงยังไม่มีผิด
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
