แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีซึ่งต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงนั้น แม้ฎีกาของจำเลยจะมีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้ฎีกา หากผู้พิพากษาที่อนุญาตให้ฎีกา มิได้เป็นผู้พิจารณาหรือลงชื่อในคำพิพากษาหรือทำความเห็นแย้งในศาลชั้นต้น การอนุญาตให้ฎีกาดังกล่าวก็ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 221 ศาลฎีกาไม่รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยร่วมกับพวกซึ่งศาลพิพากษาลงโทษไปแล้วมีไม้หวงห้ามไว้ในความครอบครองภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๔๘,๗๓,๗๔ จัตวา พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๑๘ มาตรา ๑๙,๒๘ พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ ๖) พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๗ ประกาศกระทรวงเกษตรเรื่องกำหนดเขตควบคุมการแปรรูปไม้ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ.๒๔๘๔ ลงวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๔๙๙ พระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม พ.ศ.๒๕๒๕ มาตรา ๔ และสั่งจ่ายสินบนนำจับแก่ผู้นำจับตามกฎหมาย
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตามฟ้อง ให้จำคุก ๒ ปี ปรับ ๑๐,๐๐๐ บาท ให้รอการลงโทษจำคุกมีกำหนด ๒ ปี จ่ายสินบนกึ่งหนึ่งของค่าปรับ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเป็นเพียงผู้ขับขี่รถยนต์บรรทุกไม้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในการครอบครองไม้ของกลาง จึงเป็นเพียงผู้สนับสนุนการกระทำผิด พิพากษาแก้เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้องประกอบด้วยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๖ ให้ปรับ ๑,๒๐๐ บาท ไม่ชำระค่าปรับให้บังคับตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙, ๓๐ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย ๒ ปี ปรับ ๑๐,๐๐๐ บาทโทษจำคุกให้รอการลงโทษมีกำหนด ๒ ปีศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นให้ปรับจำเลย ๑,๒๐๐ บาท จึงต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๙ จำเลยฎีกาว่า พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยรู้ว่าไม้ของกลางเป็นไม้ที่ได้มาโดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น แม้ตามฎีกาของจำเลยจะปรากฏว่าได้มีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้ฎีกาก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงปรากฏตามรายงานเจ้าหน้าที่ฉบับลงวันที่ ๗ มกราคม ๒๕๓๐ ว่าผู้พิพากษาที่อนุญาตให้ฎีกานั้นมิได้เป็นผู้พิจารณาคดีนี้ ทั้งตามสำนวนไม่ปรากฏว่าได้ลงชื่อในคำพิพากษาหรือทำความเห็นแย้งในศาลชั้นต้น ฉะนั้นการอนุญาตให้ฎีกาดังกล่าวจึงไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๑ ศาลฎีกาไม่อาจรับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาได้
พิพากษายกฎีกาของจำเลย.
