แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของที่ดิน (นา) ได้รู้เห็นยินยอมให้ผู้อื่นเอานาไปขายฝากจนพ้นกำหนดไถ่ถอนหลุดเป็นสิทธิแก่เขาแล้วจะกลับเถียงสิทธิของผู้รับ ซื้อ ผู้ทำการสุจริตหาได้ไม่ เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์ ๆ ได้มาโดยนายจุ๊ยขายฝากแล้วหลุดเป็นสิทธิแก่โจทก์ จำเลยเถียงสิทธิโจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลแสดงว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์
จำเลยต่อสู้เถียงสิทธิ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกัน ให้โจทก์ชนะคดี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่านายจุ๊ยได้ขายฝากที่พิพาทแก่โจทก์หากที่พิพาทจะไม่ใช่ของนายจุ๊ย แต่เป็นของจำเลยอย่างน้อยจำเลยก็จะต้องรู้เห็นด้วยในการที่นายจุ๊ยเอาที่ไปขายฝากไว้กับโจทก์ ที่จำเลยปฏิเสธว่าไม่ทราบหรือรู้เห็นนั้นไม่มีเหตุผลอันควรฟัง ส่วนข้อที่จำเลยอ้างว่านาพิพาทเป็นมรดกตกได้แก่จำเลย ๆ ครอบครองโดยให้คนเช่ามานั้นจะเท็จจริงประการใดก็ตาม เมื่อคดีฟังได้ว่าจำเลยได้รู้เห็นยินยอมให้นายจุ๊ยเอานาพิพาทไปขายฝากกับโจทก์จนพ้นกำหนดไถ่ถอนหลุดเป็นสิทธิแก่โจทก์แล้วเช่นนี้ จำเลยจะกลับมาเถียงสิทธิของโจทก์ผู้ทำการสุจริตหาได้ไม่ เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต ศาลล่างให้โจทก์ชนะคดีนั้นชอบแล้ว
จึงพิพากษายืน
