แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ไม้เขื่อนกันดินเพื่อถมดินวางรางของการรถไฟถือเป็นเพียงเครื่องก่อสร้างสำหรับทำทางเพื่อวางรางรถไฟ. ไม่ใช่ทรัพย์ที่ใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(10).
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยช่วยรับซื้อไม้กระดานซึ่งใช้กรุเขื่อนกันดินถนนการรถไฟอันเป็นทรัพย์ที่ใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ของการรถไฟแห่งประเทศไทย รู้ว่าเป็นของที่ถูกคนร้ายลักมา ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 357 และคืนของกลาง จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 357 วรรคท้าย ให้จำคุก 2 ปี และคืนของกลาง จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยกระทำผิดจริง แต่เห็นว่าไม้ของกลางเป็นไม้กระดานที่ใช้กรุเขื่อนกันดินเพื่อถมดินในการจะวางรถไฟต่อไปเท่านั้น จึงไม่ใช่เป็นไม้ที่ใช้เพื่อสาธารณประโยชน์โดยตรงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 (10) พิพากษาแก้ว่ามีความผิดตามมาตรา 357 วรรคแรก ให้จำคุก 6 เดือน แต่จำเลยเป็นหญิงชราอายุถึง 63 ปี เห็นสมควรรอการลงโทษไว้มีกำหนด 2 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามศาลชั้นต้น โจทก์ฎีกาว่าไม้ของกลางเป็นทรัพย์ที่ใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ ศาลฎีกาเห็นว่าไม้ของกลางซึ่งเป็นไม้เขื่อนกันดินเพื่อถมดินวางรางรถไฟเป็นเพียงเครื่องก่อสร้างสำหรับทำทางเพื่อวางรางรถไฟจึงไม่ใช่ทรัพย์ที่ใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 (10) พิพากษายืน.
