คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1551/2479

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

การถามคำพะยานจำเลยเพื่อให้แตกต่างกับคำของจำเลยที่ให้การไว้ในชั้นสอบสวนนั้น ถือว่าเป็นวิธีหนึ่งของการซักค้านพะยาน

ย่อยาว

คดีนี้จำเลยกับพวกต้องหาว่าใช้อาวุธทำร้าย ม.กับภรรยา มีบาดเจ็บสาหัส
จำเลยต่อสู้ว่า ม.กับพวกทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยได้กระทำไปเพื่อป้องกันตัว
ศาลอุทธรณ์เชื่อตามคำต่อสู้ของจำเลย แลวินิจฉัยว่าข้อที่โจทก์ส่งคำให้การของ ข.จำเลยชั้นอำเภอไต่สวน แลศาลรับคำให้การนั้นขึ้นวินิจฉัยเป็นการไม่ชอบเพราะโจทก์มิได้อ้างเป็นพะยาน พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าข้อที่ว่าคำให้การของพะยานจำเลยชั้นอำเภอแลชั้นศาลแตกกันนั้น เห็นว่า คำพะยานชั้นสอบสวนนั้นในการซักพะยานโจทก์อาจนำมาซักเพื่อให้เห็นว่าถ้อยคำของพะยานที่ให้การต่อศาลนั้นไม่มีน้ำหนักอันควรเชื่อถือได้ ซึ่งเป็นวิธีหนึ่งของการซักค้านพะยาน ศาลจึงหยิบยกขึ้นเพื่อวินิจฉัยคำพะยานว่าควรเชื่อหรือไม่เชื่อได้ แต่ฟังว่าคำพะยานชั้นสอบสวนแลชั้นศาลไม่แตกกัน จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

Share