แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องเรียกเช็คพิพาทคืนจากจำเลย โดยอ้างว่าไม่มีหนี้ที่จะต้องชำระตามเช็คพิพาท โจทก์มิได้ประสงค์ถึงราคากระดาษเช็คและหนี้ซึ่งระงับไปแล้ว จึงเป็นคดีที่มีคำขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันมิอาจคำนวณเป็นราคาเงินได้เสียค่าขึ้นศาลเพียง 200 บาท ตามตาราง 1(2)(ก) ท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนเช็คแก่โจทก์ คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “เชื่อว่าจำนวนเงิน 100,000 บาทที่โจทก์รับไว้จากจำเลยแล้วออกเช็คพิพาทให้ไว้ ได้หักเป็นค่าไม้ท่อนที่โจทก์ส่งขายให้จำเลยไปแล้ว จึงไม่มีมูลหนี้ตามเช็คพิพาทที่โจทก์จะต้องชำระแก่จำเลยอีก ชอบที่จำเลยจะส่งเช็คพิพาทคืนแก่โจทก์ ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้จำเลยส่งคืนเช็คพิพาทแก่โจทก์ชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น อนึ่งคดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกเช็คพิพาทคืนจำเลย โดยอ้างว่าไม่มีหนี้ที่จะต้องชำระตามเช็คพิพาทโจทก์มิได้ประสงค์ถึงราคากระดาษเช็คและหนี้ซึ่งระงับไปแล้วจึงเป็นคดีที่มีคำขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันมิอาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ต้องเสียค่าขึ้นศาลเพียง 200 บาท ตามตาราง 1(2)(ก) ท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งที่แก้ไขแล้ว แต่จำเลยเสียค่าขึ้นศาลชั้นฎีกามา 2,500 บาท เกินอัตราตามกฎหมาย”
พิพากษายืน ให้จำเลยใช้ค่าทนายความชั้นฎีกาแทนโจทก์ 1,500 บาท และให้คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาส่วนที่เกิน 200 บาทแก่จำเลย
