แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความชำรุดบกพร่องตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 601 หมายถึง ความชำรุดบกพร่องอันเกิดขึ้นตามที่บัญญัติไว้ในมาตราก่อน ๆ คือ มาตรา 598,599 และ 600 อันหมายถึงความชำรุดบกพร่อง ในตัวทรัพย์ที่ผู้รับจ้างส่งมอบให้แก่ผู้ว่าจ้างตามสัญญาจ้าง ครบถ้วนแล้ว โจทก์ฟ้องว่า จำเลยผิดสัญญาที่ไม่ตรวจภายในอาคารคลังพัสดุให้ละเอียดว่ามีปลวกขึ้นหรือไม่ จำเลยจึงไม่เห็นปลวกในจุดที่ปลวกกัดกินผ้าดิบของโจทก์และไม่กำจัดปลวกให้หมดสิ้น กับ ไม่ใส่ยาเคมีป้องกันมิให้ปลวกขยายพันธุ์ให้ทั่วบริเวณสถานที่ตามข้อตกลงในสัญญาจ้างกำจัดและป้องกันปลวกซึ่งขณะปลวกกัดกินผ้าดิบยังอยู่ในอายุสัญญาจ้างดังกล่าว ตามคำฟ้อง ของโจทก์จึงเป็นเรื่องที่โจทก์ฟ้องให้จำเลยที่ 1 รับผิดที่ ไม่ปฏิบัติให้ครบถ้วนตามสัญญา กรณีไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 601 ดังนี้เมื่อจำเลยไม่ปฏิบัติให้ครบถ้วนตามสัญญา จำเลยจึงเป็นฝ่ายผิดสัญญาต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายที่ผ้าดิบของโจทก์ถูกปลวกกัดกินเสียหายแก่โจทก์ สิทธิเรียกร้องค่าเสียหายดังกล่าวนี้ไม่มีกฎหมายบัญญัติอายุความไว้โดยเฉพาะ จึงมีกำหนดอายุความ10 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/30 และนับแต่วันที่โจทก์พบปลวกกัดกินผ้าดิบเสียหายถึงวันฟ้อง คดียังไม่พ้นกำหนด 10 ปี คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยที่ 1 ชำระเงิน 106,631.92 บาทพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จโจทก์ โดยให้จำเลยที่ 2 ร่วมชำระเงิน 2,832 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยที่ 1 ให้การว่า สัญญากำจัดและป้องกันปลวกระหว่างโจทก์และจำเลยที่ 1 เป็นสัญญาจ้างทำของ เมื่อโจทก์ตรวจพบว่าปลวกกัดกินผ้าดิบเสียหายตั้งแต่วันที่ 25 ธันวาคม 2534 และวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2535 โจทก์ต้องฟ้องจำเลยที่ 1 ภายใน 1 ปี นับแต่วันดังกล่าว แต่โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2538 คดีโจทก์จึงขาดอายุความ และผ้าดิบที่ได้รับความเสียหายเกิดขึ้นก่อนที่จำเลยที่ 1 ทำสัญญากับโจทก์ จำเลยที่ 1จึงไม่ต้องรับผิด และผ้าดิบที่ได้รับความเสียหายมีจำนวนเล็กน้อยเป็นค่าเสียหายอย่างสูงไม่เกิน 10,000 บาท ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 2 ให้การต่อสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษา ให้จำเลยที่ 1 ชำระเงิน 106,631.92 บาทพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ 16 มิถุนายน 2538 อันเป็นวันถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์โดยให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิดชำระเงิน 2,832 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 2534 โจทก์ว่าจ้างจำเลยที่ 1 กำจัดและป้องกันปลวก ณ สถานที่ต่าง ๆ ของโจทก์ ตามสัญญาจ้างกำจัดและป้องกันปลวกเอกสารหมาย จ.3 ต่อมาผ้าดิบของโจทก์ถูกปลวกกัดกินได้รับความเสียหายเป็นจำนวนเงิน 106,631.72 บาท ที่จำเลยฎีกาว่า สัญญาระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 เป็นสัญญาจ้างทำของตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 587 เมื่อจำเลยที่ 1 ผู้รับจ้างกำจัดและป้องกันปลวก ณ สถานที่ต่าง ๆ ของโจทก์และทำให้ทรัพย์สินของโจทก์ชำรุดเสียหาย เนื่องจากความบกพร่องของจำเลยที่ 1 กรณีจึงต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 601 ซึ่งโจทก์ต้องใช้สิทธิเรียกร้องค่าเสียหายภายในอายุความ 1 ปี นับแต่วันการชำรุดบกพร่องได้ปรากฏขึ้น หาใช่กรณีที่ไม่มีกฎหมายบัญญัติเรื่องอายุความไว้โดยเฉพาะไม่ เมื่อโจทก์พบความเสียหายของผ้าดิบเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2534 และวันที่21 กุมภาพันธ์ 2535 แต่เพิ่งมาฟ้องเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2538 คดีโจทก์จึงขาดอายุความนั้น เห็นว่า ความชำรุดบกพร่องตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 601 หมายถึงความชำรุดบกพร่องอันเกิดขึ้นตามที่บัญญัติไว้ในมาตราก่อน ๆ คือ มาตรา 598, 599 และ 600 อันหมายถึงความชำรุดบกพร่องในตัวทรัพย์ที่ผู้รับจ้างส่งมอบให้แก่ผู้ว่าจ้างตามสัญญาจ้างครบถ้วนแล้วแต่คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 ผิดสัญญาที่ไม่ตรวจภายในอาคารคลังพัสดุให้ละเอียดว่ามีปลวกขึ้นหรือไม่ จึงไม่เห็นปลวกในจุดที่ปลวกกัดกินผ้าดิบของโจทก์และไม่กำจัดปลวกให้หมดสิ้น กับไม่ใส่ยาเคมีป้องกันมิให้ปลวกขยายพันธุ์ให้ทั่วบริเวณสถานที่ดังกล่าวตามข้อตกลงในสัญญาจ้างกำจัดและป้องกันปลวก เอกสารหมาย จ.3 ข้อ 5 ทั้งที่ขณะปลวกกัดกินผ้าดิบยังอยู่ในอายุสัญญาจ้างดังกล่าวดังนี้ ตามคำฟ้องของโจทก์จึงเป็นเรื่องที่โจทก์ฟ้องให้จำเลยที่ 1 รับผิดที่ไม่ปฏิบัติให้ครบถ้วนตามสัญญา กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 601 การที่จำเลยที่ 1 ไม่ปฏิบัติให้ครบถ้วนตามสัญญาจำเลยที่ 1 จึงเป็นฝ่ายผิดสัญญา ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายที่ผ้าดิบของโจทก์ถูกปลวกกัดกินเสียหายแก่โจทก์ ซึ่งสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายดังกล่าวนี้ไม่มีกฎหมายบัญญัติอายุความไว้โดยเฉพาะ จึงมีกำหนดอายุความ 10 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/30และนับแต่วันที่โจทก์พบปลวกกัดกินผ้าดิบเสียหายถึงวันฟ้องคดียังไม่พ้นกำหนด 10 ปี คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ
พิพากษายืน
