แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยออกเช็คพิพาทชำระหนี้เงินกู้ให้แก่ ค. โดยไม่ได้ลงวันที่ออกเช็ค ต่อมาจำเลยยอมให้ ค. ลงวันที่ในเช็คตามที่จำเลยบอก แล้ว ค. นำเช็คพิพาทไปชำระหนี้แก่โจทก์ เมื่อเช็คถึงกำหนดโจทก์นำเช็คไปขึ้นเงินจากธนาคารดังนี้ ถือไม่ได้ว่า ค.สมคบกับโจทก์ฉ้อฉลจำเลย
การที่จำเลยยอมให้ ค. ลงวันที่ในเช็คตามวันที่ที่จำเลยบอก ย่อมถือได้ว่าวันที่ที่ลงในเช็คดังกล่าวเป็นวันที่ถูกต้องแท้จริงเพราะ ค. ซึ่งเป็นผู้ทรงโดยชอบด้วยกฎหมายในขณะนั้น ย่อมมีสิทธิที่จะลงวันที่ที่ถูกต้องแท้จริงได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 910, 989 ถือได้ว่าเช็คพิพาทได้ลงวันออกเช็คถูกต้องแล้ว
วันกำหนดชำระเงินตามเช็คก็คือวันที่ลงในเช็ค เมื่อโจทก์ฟ้องคดีไม่เกินหนึ่งปีนับแต่วันที่ลงในเช็ค คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ทรงเช็คพิพาทรวม 4 ฉบับซึ่งจำเลยที่ 1 สั่งจ่ายชำระหนี้ และจำเลยที่ 2 เป็นผู้สลักหลังเช็คพิพาท 2 ฉบับ เมื่อเช็คถึงกำหนดชำระเงินโจทก์ได้นำเข้าบัญชีเพื่อเรียกเก็บเงิน ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน จึงขอให้บังคับจำเลยที่ 1 ใช้เงินตามเช็คทั้ง 4 ฉบับ โดยให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิดในจำนวนเงินตามเช็ค 2 ฉบับที่จำเลยที่ 2 สลักหลังแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยที่ 1 สั่งจ่ายเช็คพิพาทให้แก่ห้างหุ้นส่วนจำกัดธนธานีเป็นการประกันหนี้ราคาสินค้า ซึ่งต่อมาจำเลยที่ 1 ได้ชำระหนี้ให้แก่ห้างหุ้นส่วนจำกัดธนธานีทำการฉ้อฉลวันที่ในเช็คโดยพลการ ทั้งคดีโจทก์ขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ใช้เงินตามเช็คทั้ง 4 ฉบับและให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ใช้เงินตามเช็ค 2 ฉบับแก่โจทก์
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 1 ได้ออกเช็คพิพาทเพื่อชำระหนี้ที่จำเลยที่ 1 กู้เงินนายเคียมไป และยอมให้นายเคียมเป็นผู้ลงวันที่ในเช็คตามที่จำเลยบอกให้ลงแล้วนายเคียมได้นำเช็คพิพาทไปชำระหนี้แก่โจทก์ เมื่อเช็คถึงกำหนดโจทก์จึงนำเช็คดังกล่าวไปขึ้นเงินจากธนาคาร เห็นว่า ข้อเท็จจริงตามที่ได้ความดังกล่าวถือไม่ได้ว่าเป็นพฤติการณ์ที่นายเคียมกับโจทก์สมคบกันฉ้อฉลจำเลยที่ 1
เมื่อจำเลยที่ 1 ออกเช็คพิพาทเพื่อชำระหนี้ให้นายเคียมและจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ในฐานะประธานกรรมการ (ของจำเลยที่ 1) ยอมให้นายเคียมลงวันที่ในเช็คพิพาทตามวันที่ที่จำเลยบอก ก็ย่อมถือได้ว่าวันที่ลงในเช็คดังกล่าวเป็นวันที่ถูกต้องแท้จริง นายเคียมซึ่งเป็นผู้ทรงโดยชอบกฎหมายในขณะนั้น ย่อมมีสิทธิที่จะลงวันที่ที่ถูกต้องแท้จริงดังกล่าวในเช็คพิพาทได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 910 วรรคสุดท้าย ถือได้ว่าเช็คพิพาทได้ลงวันที่ออกเช็คถูกต้องแล้ว
ที่จำเลยฎีกาว่าคดีโจทก์ขาดอายุความนั้น พิเคราะห์แล้วประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1002 บัญญัติว่า “ในคดีที่ผู้ทรงตั๋วเงินฟ้องผู้สลักหลังและผู้สั่งจ่ายท่านมิให้ฟ้องเมื่อพ้นเวลาปีหนึ่งนับแต่วันที่ได้ลงในคำคัดค้านซึ่งได้ทำขึ้นภายในเวลาอันถูกต้องตามกำหนด หรือนับแต่วันตั๋วเงินถึงกำหนด ในกรณีที่มีข้อกำหนดไว้ว่าไม่จำต้องมีคำคัดค้าน” เห็นว่าวันกำหนดชำระเงินตามเช็คก็คือวันที่ลงในเช็ค คดีนี้เช็คพิพาทตามเอกสารหมาย จ. 1 ถึง จ. 4 ลงวันที่ 20 ธันวาคม 2520, 26 ธันวาคม 2520, 26 ธันวาคม 2520 และ 29 ธันวาคม 2520 ตามลำดับจึงถือว่าวันดังกล่าวเป็นวันเช็คถึงกำหนด เมื่อนับจากวันถึงกำหนดในเช็คพิพาทถึงวันที่ 18 ธันวาคม 2521 ซึ่งเป็นวันฟ้องยังไม่พ้น 1 ปี คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ
พิพากษายืน
