แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตั๋วรถรางอันแท้จริงนั้นบริษัทไฟฟ้า ผู้สั่งพิมพ์ได้รับไปจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนตั๋วของกลางนี้ได้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งต่างหาก โดยบริษัทหาได้สั่งให้โรงพิมพ์ พิมพ์ไม่ แม้จะพิมพ์จากแท่นพิมพ์อันเดียวกันกับตั๋วที่แท้จริงก็ตาม ก็ไม่ใช่ตั๋วอันแท้จริง แต่เป็นตั๋วที่พิมพ์เทียมขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมาย จำเลยขายตั๋วนี้ไป 5 ม้วนเป็นความผิด
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานมีตั๋วรถรางปลอมไว้โดยเจตนาจะใช้ ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 218 จำคุก 1 ปี ส่วนจำเลยที่ 2ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนเฉพาะจำเลยที่ 1 ส่วนคดีสำหรับจำเลยที่ 2 ส่งสำเนาอุทธรณ์ไม่ได้ จึงจำหน่ายคดีเสีย
จำเลยที่ 1 ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า ในปัญหาข้อที่ว่า จะเป็นตั๋วปลอมหรือไม่นั้นได้ความว่า ตั๋วที่แท้จริงนั้นบริษัทได้รับจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตั๋วของกลางนี้ได้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งโดยแท่นพิมพ์อันเดียวกัน ซึ่งบริษัทหาได้สั่งให้โรงพิมพ์พิมพ์ไม่ จึงเป็นตั๋วที่พิมพ์เทียบขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมาย
ส่วนใบมอบอำนาจของบริษัทไฟฟ้าฯ ให้จัดการดำเนินคดีนั้นเมื่อคดีนี้ไม่ใช่เป็นคดีความผิดต่อส่วนตัว ใบมอบอำนาจนั้นจะใช้ได้หรือไม่ ไม่สำคัญ
คงพิพากษายืน
