แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่เด็กกระทำผิดนั้น แม้ขณะกระทำผิดอายุจะยังไม่ถึง 18 ปี ถ้าขณะที่คดีมาสู่ศาลนั้นจำเลยมีอายุ 18 ปี หรือกว่านั้นขึ้นไป จำเลยก็ไม่เป็น “เยาวชน ” ตามความหมายของ พ.ร.บ.จัดตั้งศาลคดีเด็กและเยาวชน ฯลฯ มาตรา 4 จึงต้องขึ้นศาลธรรมดา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยชิงทรัพย์และหลบหนีที่คุมขัง ขอให้ลงโทษ ศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางพิพากษาว่าจำเลยเกิดเมื่อวันที่ ๒๕ พฤษภาคม ๒๔๙๗ นับอายุจำเลยถึงวันที่จำเลยกระทำผิดก็เพียง ๑๗ ปีเศษ ถ้านับถึงวันที่โจทก์ฟ้อง อายุจำเลยนับได้ ๑๘ ปี กับ ๑๒ วัน คดีไม่อยู่ในอำนาจศาลคดีเด็ก ฯลฯ จึงให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้าขณะที่คดีมาสู่ศาลนั้น จำเลยมีอายุ ๑๘ ปี หรือกว่านั้นขึ้นไป จำเลยก็ไม่เป็น “เยาวชน” ตามความหมายของ พ.ร.บ.จัดตั้งศาลคดีเด็กและเยาวชนมาตรา ๔ ต้องขึ้นศาลธรรมดาศาลล่างทั้งสองพิพากษาคดีชอบด้วยเหตุผลแล้ว
จึงพิพากษายืน
