แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นห้างหุ้นส่วนจำกัดได้ยื่นฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้วจำเลยได้จดทะเบียนเลิกห้างหุ้นส่วน ดังนี้จำเลยย่อมจะต่อสู้คดีจนถึงที่สุดได้
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องเรียกเงินมัดจำ ๙,๐๐๐ บาทและค่าเสียหาย ๑,๐๐๐ บาทจากจำเลย
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนมัดจำกับดอกเบี้ยให้แก่โจทก์ ส่วนค่าเสียหายให้ยกเสีย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ระหว่างฎีกาโจทก์ยื่นคำร้องว่า จำเลยได้จดทะเบียนเลิกห้างหุ้นส่วนและพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ความเป็นหุ้นส่วนของจำเลยจึงสิ้นสุดลงแล้ว ห้างหุ้นส่วนจำเลยไม่มีสิทธิฎีกา ศาลสอบจำเลย ๆ แถลงว่าได้จดทะเบียนเลิกห้างหุ้นส่วนจริง แต่ผู้ถือหุ้นได้ตกลงให้นายโหมวน้ำผู้จัดการเป็นผู้ดำเนินคดีต่อไปและรับผิดชอบในหนี้สินนี้ด้วย
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามป.พ.พ.ม. ๑๒๔๙ บัญญัติว่าห้างหุ้นส่วน ฯลฯ แม้จะได้เลิกกันแล้ว ก็ให้พึงถือว่ายังคงตั้งเท่าเวลาที่จำเป็นการชำระบัญชี และมาตรา ๑๒๗๒ บัญญัติว่า ในคดีฟ้องเรียหนี้สินซึ่งห้างหุ้นส่วน ฯลฯ เป็นลูกหนี้อยู่ในฐานะเช่นนั้น ห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นกำหนดสองปีนับแต่วันถึงที่สุดแห่งการชำระบัญชีเมื่อห้างหุ้นส่วนถูกฟ้องได้ ไฉนจะต่อสู้คดคนนถึงที่สุดไม่ได้ จึงไม่เป็นปัญหาเรื่องที่ห้างหุ้นส่วนจำกัดจำเลยจะฎีกาคีดนี้ได้ข้อเท็จจริงคงเห็นเช่นเดียวกับศาลอุทธรณ์
พิพากษายืน
